| سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 99 |
|
| وَإِنِ امْرَأَةٌ خَافَتْ مِنْ بَعْلِهَا نُشُوزًا أَوْ إِعْرَاضًا فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا أَنْ يُصْلِحَا بَيْنَهُمَا صُلْحًا ۚ وَالصُّلْحُ خَيْرٌ ۗ وَأُحْضِرَتِ الْأَنْفُسُ الشُّحَّ ۚ وَإِنْ تُحْسِنُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا (128) |
| اگر زنى دريافت که شوهرش با او بى‌مهر و از او بيزار شده است، باکى نيست که هر دو در ميان خود طرح آشتى افکنند، که آشتى بهتر است. و بخل و فرومايگى بر نفوس مردم غلبه دارد. و اگر نيکى و پرهيزگارى کنيد خدا به هر چه مى‌کنيد آگاه است. (128) |
| وَلَنْ تَسْتَطِيعُوا أَنْ تَعْدِلُوا بَيْنَ النِّسَاءِ وَلَوْ حَرَصْتُمْ ۖ فَلَا تَمِيلُوا كُلَّ الْمَيْلِ فَتَذَرُوهَا كَالْمُعَلَّقَةِ ۚ وَإِنْ تُصْلِحُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا (129) |
| هر چند بکوشيد هرگز نتوانيد که در ميان زنان به عدالت رفتار کنيد. لکن يکباره به سوى يکى ميل نکنيد تا ديگرى را سرگشته رها کرده باشيد. اگر از درآشتى درآييد و پرهيزگارى کنيد خدا آمرزنده و مهربان است. (129) |
| وَإِنْ يَتَفَرَّقَا يُغْنِ اللَّهُ كُلًّا مِنْ سَعَتِهِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ وَاسِعًا حَكِيمًا (130) |
| و اگر آن دو از يکديگر جدا شوند خدا هر دو را به کمال فضل خويش بى‌نياز سازد که خدا گشايش‌دهنده و حکيم است. (130) |
| وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَلَقَدْ وَصَّيْنَا الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَإِيَّاكُمْ أَنِ اتَّقُوا اللَّهَ ۚ وَإِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ غَنِيًّا حَمِيدًا (131) |
| از آن خداست آنچه در آسمانها و زمين است. و هرآينه اهل کتاب را که پيش از شما بودند و نيز شما را سفارش کرديم که از خدا بترسيد، اگر هم کفر ورزيد باز هم آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است متعلق به خداست و اوست بى‌نياز و درخور ستايش. (131) |
| وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا (132) |
| و از آن خداست آنچه در آسمانها و زمين است، و خدا کارسازى را کافى است. (132) |
| إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ أَيُّهَا النَّاسُ وَيَأْتِ بِآخَرِينَ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِكَ قَدِيرًا (133) |
| اى مردم، اگر او بخواهد همه شما را از ميان مى‌برد و مردمى ديگر را مى‌آورد، که خدا بر اين کار قادر است. (133) |
| مَنْ كَانَ يُرِيدُ ثَوَابَ الدُّنْيَا فَعِنْدَ اللَّهِ ثَوَابُ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ سَمِيعًا بَصِيرًا (134) |
| هر کس که پاداش اينجهانى را مى‌طلبد بداند که پاداش اينجهانى و آنجهانى در نزد خداست. و او شنوا و بيناست. (134) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |