| سوره 30 | سوره مبارکه الروم | صفحه 409 |
|
| قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلُ ۚ كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُشْرِكِينَ (42) |
| بگو: «در زمين بگرديد و بنگريد فرجام کسانى که پيشتر بوده [و] بيشترشان مشرک بودند چگونه بوده است.» (42) |
| فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ الْقَيِّمِ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لَا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ ۖ يَوْمَئِذٍ يَصَّدَّعُونَ (43) |
| پس به سوى اين دين پايدار روى بياور، پيش از آنکه روزى از جانب خدا فرا رسد که برگشت‌ناپذير باشد، و در آن روز [مردم] دسته دسته مى‌شوند. (43) |
| مَنْ كَفَرَ فَعَلَيْهِ كُفْرُهُ ۖ وَمَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِأَنْفُسِهِمْ يَمْهَدُونَ (44) |
| هر که کفر ورزد، کفرش به زيان اوست، و کسانى که کار شايسته کنند، [فرجام نيک را] به سود خودشان آماده مى‌کنند. (44) |
| لِيَجْزِيَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْ فَضْلِهِ ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْكَافِرِينَ (45) |
| تا [خدا] کسانى را که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده‌اند، به فضل خويش پاداش دهد، که او کافران را دوست نمى‌دارد. (45) |
| وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ يُرْسِلَ الرِّيَاحَ مُبَشِّرَاتٍ وَلِيُذِيقَكُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ وَلِتَجْرِيَ الْفُلْكُ بِأَمْرِهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (46) |
| و از نشانه‌هاى او اين است که بادهاى بشارت‌آور را مى‌فرستد، تا بخشى از رحمتش را به شما بچشاند و تا کشتى به فرمانش روان گردد، و تا از فضل او [روزى] بجوييد، و اميد که سپاسگزارى کنيد. (46) |
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ رُسُلًا إِلَىٰ قَوْمِهِمْ فَجَاءُوهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَانْتَقَمْنَا مِنَ الَّذِينَ أَجْرَمُوا ۖ وَكَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ (47) |
| و در حقيقت، پيش از تو فرستادگانى به سوى قومشان گسيل داشتيم، پس دلايل آشکار برايشان آوردند، و از کسانى که مرتکب جرم شدند انتقام گرفتيم، و يارى‌کردن مؤمنان بر ما فرض است. (47) |
| اللَّهُ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ فَتُثِيرُ سَحَابًا فَيَبْسُطُهُ فِي السَّمَاءِ كَيْفَ يَشَاءُ وَيَجْعَلُهُ كِسَفًا فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ ۖ فَإِذَا أَصَابَ بِهِ مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ إِذَا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ (48) |
| خدا همان کسى است که بادها را مى‌فرستد و ابرى برمى‌انگيزد و آن را در آسمان -هر گونه بخواهد- مى‌گستراند و انبوهش مى‌گرداند، پس مى‌بينى باران از لابلاى آن بيرون مى‌آيد. و چون آن را به هر کس از بندگانش که بخواهد، رسانيد، بناگاه آنان شادمانى مى‌کنند. (48) |
| وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلِ أَنْ يُنَزَّلَ عَلَيْهِمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمُبْلِسِينَ (49) |
| و قطعاً پيش از آنکه بر ايشان فرو ريزد، [آرى،] پيش از آن سخت نوميد بودند. (49) |
| فَانْظُرْ إِلَىٰ آثَارِ رَحْمَتِ اللَّهِ كَيْفَ يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا ۚ إِنَّ ذَٰلِكَ لَمُحْيِي الْمَوْتَىٰ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (50) |
| پس به آثار رحمت خدا بنگر که چگونه زمين را پس از مرگش زنده مى‌گرداند. در حقيقت، هم اوست که قطعاً زنده‌کننده مردگان است، و اوست که بر هر چيزى تواناست. (50) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |