| سوره 30 | سوره مبارکه الروم | صفحه 409 |
|
| قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلُ ۚ كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُشْرِكِينَ (42) |
| بگو که در زمين سير کنيد پس بنگريد تا عاقبت طوايف پيش از خود که اکثرشان (کافر و) مشرک بودند چه شد؟ (42) |
| فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ الْقَيِّمِ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لَا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ ۖ يَوْمَئِذٍ يَصَّدَّعُونَ (43) |
| پس تو روي به دين استوار (اسلام و خدا پرستي) آور پيش از آنکه روزي بيايد که هيچ کس نتواند از امر خدا آن را برگرداند (و) در آن روز (بزرگ قيامت) خلايق فرقه فرقه شوند (گروهي دوزخي و گروهي بهشتي گردند). (43) |
| مَنْ كَفَرَ فَعَلَيْهِ كُفْرُهُ ۖ وَمَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِأَنْفُسِهِمْ يَمْهَدُونَ (44) |
| هر که به راه کفر (و عصيان) رود زيان کفرش بر خود اوست و هر که صالح و نيکوکار شود چنين کساني براي شخص خود (در بهشت) آسايشگاهي خوش فراهم مي‌سازند. (44) |
| لِيَجْزِيَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْ فَضْلِهِ ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْكَافِرِينَ (45) |
| تا خدا از فضل و کرم به آنان که ايمان آورده و نيکوکار شدند پاداش دهد، که او کافران را دوست ندارد. (45) |
| وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ يُرْسِلَ الرِّيَاحَ مُبَشِّرَاتٍ وَلِيُذِيقَكُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ وَلِتَجْرِيَ الْفُلْكُ بِأَمْرِهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (46) |
| و از جمله آيات (قدرت) او آن است که بادهاي بشارت آور مي‌فرستد (تا شما را مژده آرد) و تا شما را به چيزي از رحمت (بي‌انتهاي) خود بهره‌مند گرداند و تا کشتي به فرمان او روان گردد و تا از فضل و کرمش (انواع نعمتها) تحصيل کنيد، و باشد که شکر (نعمتش) به جاي آريد. (46) |
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ رُسُلًا إِلَىٰ قَوْمِهِمْ فَجَاءُوهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَانْتَقَمْنَا مِنَ الَّذِينَ أَجْرَمُوا ۖ وَكَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ (47) |
| و ما پيش از تو پيمبراني به سوي قومشان فرستاديم و آنها معجزات و ادله روشن بر آنان آوردند، پس از کافران بدکار انتقام کشيديم، و بر ما نصرت و ياري اهل ايمان حتم است. (47) |
| اللَّهُ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ فَتُثِيرُ سَحَابًا فَيَبْسُطُهُ فِي السَّمَاءِ كَيْفَ يَشَاءُ وَيَجْعَلُهُ كِسَفًا فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ ۖ فَإِذَا أَصَابَ بِهِ مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ إِذَا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ (48) |
| خدا آن کسي است که بادها را مي‌فرستد که ابر را در فضا برانگيزد پس به هر گونه که مشيّتش تعلق گيرد در اطراف آسمان متصل و منبسط کند و باز متفرق گرداند، آن گاه باران را بنگري که قطره قطره از درونش بيرون ريزد، و چون آن را به (کشتزار و صحراي) هر قومي از بندگانش که بخواهد فرو بارد به يک لحظه آن قوم مسرور و شادمان گردند. (48) |
| وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلِ أَنْ يُنَزَّلَ عَلَيْهِمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمُبْلِسِينَ (49) |
| و همانا پيش از آنکه باران (رحمت حق) بر آنان ببارد به حال يأس و نوميدي مي‌زيستند. (49) |
| فَانْظُرْ إِلَىٰ آثَارِ رَحْمَتِ اللَّهِ كَيْفَ يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا ۚ إِنَّ ذَٰلِكَ لَمُحْيِي الْمَوْتَىٰ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (50) |
| پس (اي بشر ديده باز کن و) آثار رحمت (نامنتهاي) الهي را مشاهده کن که چگونه زمين را پس از مرگ (و دستبرد خزان باز به نفس باد بهار) زنده مي‌گرداند! محققا همان خداست که مردگان را هم (پس از مرگ) باز زنده مي‌کند و او بر همه امور عالم تواناست. (50) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |