| سوره 30 | سوره مبارکه الروم | صفحه 409 |
|
| قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلُ ۚ كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُشْرِكِينَ (42) |
| بگو: در زمين سير کنيد و بنگريد عاقبت کسانى که پيش تر بودند [و طغيان کردند] چگونه بود؟ بيشتر آنان مشرک بودند. (42) |
| فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ الْقَيِّمِ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لَا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ ۖ يَوْمَئِذٍ يَصَّدَّعُونَ (43) |
| حال [که دانستى شرک باطل است] به اين دين راست و درست روى بياور، پيش از آن که روزى از جانب خدا فرا رسد که هيچ بازگشتى براى آن نيست، آن روز همه از هم جدا مى شوند. (43) |
| مَنْ كَفَرَ فَعَلَيْهِ كُفْرُهُ ۖ وَمَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِأَنْفُسِهِمْ يَمْهَدُونَ (44) |
| کسانى که کفر بورزند کفرشان به زيان خودشان است و کسانى که کار شايسته انجام دهند [جايگاه نيکو] براى خودشان آماده مى کنند. (44) |
| لِيَجْزِيَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْ فَضْلِهِ ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْكَافِرِينَ (45) |
| تا [خدا] آنان را که ايمان آورده و کارهاى شايسته انجام داده اند از فضل خود جزا دهد [و کافران را محروم کند] زيرا او کافران را دوست نمى دارد. (45) |
| وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ يُرْسِلَ الرِّيَاحَ مُبَشِّرَاتٍ وَلِيُذِيقَكُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ وَلِتَجْرِيَ الْفُلْكُ بِأَمْرِهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (46) |
| و از جمله نشانه هاى [قدرت] او اين است که بادها را مژده دهنده مى فرستد [تا مژده باران دهند] و تا بخشى از رحمت خود را به شما بچشاند و تا کشتى ها [به وسيله بادها] به فرمان او حرکت کنند و تا [رزق خود را] از فضل او بجوييد و باشد که شما سپاس گزارى کنيد. (46) |
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ رُسُلًا إِلَىٰ قَوْمِهِمْ فَجَاءُوهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَانْتَقَمْنَا مِنَ الَّذِينَ أَجْرَمُوا ۖ وَكَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ (47) |
| و همانا پيش از تو رسولانى را به سوى قومشان فرستاديم که بامعجزات نمايان نزدشان آمدند [برخى ايمان آوردند و بعضى کفر ورزيدند] پس، از آنان که مرتکب جرم شدند انتقام گرفتيم [و مؤمنان را يارى کرديم] و يارى مؤمنان حقّى است برعهده ما. (47) |
| اللَّهُ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ فَتُثِيرُ سَحَابًا فَيَبْسُطُهُ فِي السَّمَاءِ كَيْفَ يَشَاءُ وَيَجْعَلُهُ كِسَفًا فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ ۖ فَإِذَا أَصَابَ بِهِ مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ إِذَا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ (48) |
| خدا است که بادها را مى فرستد تا ابرى را برمى انگيزند پس هر طور بخواهد آن را [گاهى به نحو فراگير] در آسمان مى گستراند و [گاهى در چند منطقه ]آن را بخش بخش مى کند، پس باران را مى بينى از لابه لاى آن بيرون مى آيد و چون باران را به هر کس از بندگانش که بخواهد مى رساند آن گاه شادمانى مى کنند. (48) |
| وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلِ أَنْ يُنَزَّلَ عَلَيْهِمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمُبْلِسِينَ (49) |
| و همانا پيش از آن که باران بر آنان نازل شود [آرى] پيش از آن نااميد بودند. (49) |
| فَانْظُرْ إِلَىٰ آثَارِ رَحْمَتِ اللَّهِ كَيْفَ يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا ۚ إِنَّ ذَٰلِكَ لَمُحْيِي الْمَوْتَىٰ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (50) |
| پس به آثار رحمت خدا بنگر که چگونه زمين را بعد از مردگى اش زنده مى کند، همانا اين (خداى قادر) زنده کننده مردگان است و او بر هر چيزى توانا است. (50) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |