| سوره 79 | سوره مبارکه النازعات | صفحه 584 |
|
| إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى (16) |
| در آن هنگام که پروردگارش او را در سرزمين مقدس (طوي) ندا داد (و گفت): (16) |
| اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ (17) |
| به سوي فرعون برو که طغيان کرده است! (17) |
| فَقُلْ هَلْ لَكَ إِلَىٰ أَنْ تَزَكَّىٰ (18) |
| و به او بگو: (آيا ميخواهي پاکيزه شوي؟! (18) |
| وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ (19) |
| و من تو را به سوي پروردگارت هدايت کنم تا از او بترسي (و گناه نکني)؟!) (19) |
| فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ (20) |
| سپس موسي بزرگترين معجزه را به او نشان داد! (20) |
| فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ (21) |
| اما او تکذيب و عصيان کرد! (21) |
| ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ (22) |
| سپس پشت کرد و پيوسته (براي محو آيين حق) تلاش نمود! (22) |
| فَحَشَرَ فَنَادَىٰ (23) |
| و ساحران را جمع کرد و مردم را دعوت نمود، (23) |
| فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ (24) |
| و گفت: (من پروردگار برتر شما هستم!) (24) |
| فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ (25) |
| از اين رو خداوند او را به عذاب آخرت و دنيا گرفتار ساخت! (25) |
| إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِمَنْ يَخْشَىٰ (26) |
| در اين عبرتي است براي کسي که (از خدا) بترسد! (26) |
| أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا (27) |
| آيا آفرينش شما (بعد از مرگ) مشکلتر است يا آفرينش آسمان که خداوند آن را بنا نهاد؟! (27) |
| رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا (28) |
| سقف آن را برافراشت و آن را منظم ساخت، (28) |
| وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا (29) |
| و شبش را تاريک و روزش را آشکار نمود! (29) |
| وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا (30) |
| و زمين را بعد از آن گسترش داد، (30) |
| أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا (31) |
| و از آن آب و چراگاهش را بيرون آورد، (31) |
| وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا (32) |
| و کوه ها را ثابت و محکم نمود! (32) |
| مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (33) |
| همه اينها براي بهرهگيري شما و چهارپايانتان است! (33) |
| فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ (34) |
| هنگامي که آن حادثه بزرگ رخ دهد، (34) |
| يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَىٰ (35) |
| در آن روز انسان به ياد کوششهايش ميافتد، (35) |
| وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَرَىٰ (36) |
| و جهنم براي هر بينندهاي آشکار ميگردد، (36) |
| فَأَمَّا مَنْ طَغَىٰ (37) |
| اما آن کسي که طغيان کرده، (37) |
| وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (38) |
| و زندگي دنيا را مقدم داشته، (38) |
| فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ (39) |
| مسلما دوزخ جايگاه اوست! (39) |
| وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ (40) |
| و آن کس که از مقام پروردگارش ترسان باشد و نفس را از هوي بازدارد، (40) |
| فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ (41) |
| قطعا بهشت جايگاه اوست! (41) |
| يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا (42) |
| و از تو درباره قيامت ميپرسند که در چه زماني واقع ميشود؟! (42) |
| فِيمَ أَنْتَ مِنْ ذِكْرَاهَا (43) |
| تو را با يادآوري اين سخن چه کار؟! (43) |
| إِلَىٰ رَبِّكَ مُنْتَهَاهَا (44) |
| نهايت آن به سوي پروردگار تو است (و هيچ کس جز خدا از زمانش آگاه نيست)! (44) |
| إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ يَخْشَاهَا (45) |
| کار تو فقط بيمدادن کساني است که از آن ميترسند! (45) |
| كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا (46) |
| آنها در آن روز که قيام قيامت را ميبينند چنين احساس ميکنند که گويي توقفشان (در دنيا و برزخ) جز شامگاهي يا صبح آن بيشتر نبوده است! (46) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |