| سوره 79 | سوره مبارکه النازعات | صفحه 584 |
|
| إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى (16) |
| هنگامي که پروردگارش او را در وادي مقدس طوي ندا داد (16) |
| اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ (17) |
| که به سوي فرعون برو؛ زيرا که طغيان کرده است. (17) |
| فَقُلْ هَلْ لَكَ إِلَىٰ أَنْ تَزَكَّىٰ (18) |
| پس به او بگو: مي خواهي [از آلودگي شرک و طغيان] پاک و پاکيزه شوي؟ (18) |
| وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ (19) |
| من تو را به سوي پروردگارت راهنمايي مي کنم تا از او بترسي [و از طغيان دست برداري.] (19) |
| فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ (20) |
| پس آن معجزه بزرگ تر را به او نشان داد. (20) |
| فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ (21) |
| ولي [او آن را] تکذيب کرد و سرپيچي نمود. (21) |
| ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ (22) |
| سپس [به حق] پشت کرد [و براي نابودي موسي] به تلاش برخاست! (22) |
| فَحَشَرَ فَنَادَىٰ (23) |
| پس [قومش را] گرد آورد، و ندا داد (23) |
| فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ (24) |
| و گفت: من پروردگار بزرگ تر شما هستم. (24) |
| فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ (25) |
| پس خدا هم [به کيفر اين ادعاي نابجا] او را به عذاب آخرت و دنيا دچار ساخت. (25) |
| إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِمَنْ يَخْشَىٰ (26) |
| بي ترديد در اين سرگذشت براي کسي که [از عذاب خدا] بترسد عبرتي است. (26) |
| أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا (27) |
| آيا آفريدن شما [پس از مرگ] دشوارتر است يا آسمان که او آن را بنا کرد؟ (27) |
| رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا (28) |
| سقفش را برافراشت، پس آن را درست و نيکو قرار داد، (28) |
| وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا (29) |
| و شبش را تاريکو روزش را روشن ساخت، (29) |
| وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا (30) |
| و زمين را پس از آن گسترانيد، (30) |
| أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا (31) |
| و از آن آبو چراگاهش را بيرون آورد، (31) |
| وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا (32) |
| و کوه ها را محکم و استوار نمود (32) |
| مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (33) |
| تا مايه بهرهوري شما و دام هايتان باشد. (33) |
| فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ (34) |
| پس زماني که آن حادثه بزرگ تر [و غير قابل دفع] در رسد، (34) |
| يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَىٰ (35) |
| در آن روز انسان آنچه تلاش و کوشش کرده به ياد آورد (35) |
| وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَرَىٰ (36) |
| و دوزخ رابراي هر بيننده اي آشکار سازند، (36) |
| فَأَمَّا مَنْ طَغَىٰ (37) |
| و اما کسي که طغيان و سرکشي کرده (37) |
| وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (38) |
| و زندگي دنيا را [بر زندگي ابد و جاويد آخرت] ترجيح داده، (38) |
| فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ (39) |
| پس بي ترديد جايگاهش دوزخ است؛ (39) |
| وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ (40) |
| و اما کسي که از مقام و منزلت پروردگارش ترسيده و نفس را از هوا و هوس بازداشته است؛ (40) |
| فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ (41) |
| پس بي ترديد جايگاهش بهشت است. (41) |
| يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا (42) |
| همواره ازتو درباره قيامت مي پرسند که در چه زماني واقع مي شود؟ (42) |
| فِيمَ أَنْتَ مِنْ ذِكْرَاهَا (43) |
| تو از بسيار ياد کردنش [و سخن گفتن درباره آن] چه به دست مي آوري؟ (43) |
| إِلَىٰ رَبِّكَ مُنْتَهَاهَا (44) |
| نهايتش به سوي پروردگار توست [کيفيت برپا شدن و زمان وقوع و اوصافش را کسي جز خدا نمي داند.] (44) |
| إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ يَخْشَاهَا (45) |
| وظيفه تو فقط بيم دادن کساني است که همواره از آن مي ترسند. (45) |
| كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا (46) |
| گويي آنان روزي که قيامت را مي بينند چنين مي پندارند که در برزخ جز شامگاهي يا صبح گاه آن درنگ نکرده اند! (46) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |