| سوره 26 | سوره مبارکه الشعراء | صفحه 374 |
|
| كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ (160) |
| قوم لوط پيامبران را تکذيب کردند، (160) |
| إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ (161) |
| هنگامي که که برادرشان لوط به آنان گفت: آيا [از سرانجام شرک و طغيان که خشم و عذاب خداست] نمي پرهيزيد؟ (161) |
| إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (162) |
| بي ترديد من براي شما فرستاده اي امينم، (162) |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (163) |
| بنابراين از خدا پروا کنيد و از من فرمان ببريد، (163) |
| وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (164) |
| و من از شما بر ابلاغ رسالتم هيچ پاداشي نمي خواهم، پاداش من فقط بر عهده پروردگار جهانيان است، (164) |
| أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ (165) |
| آيا شما از ميان جهانيان با مردان آميزش مي کنيد؟!! (165) |
| وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ ۚ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ (166) |
| و آنچه را پروردگارتان براي شما از همسرانتان آفريده رها مي کنيد؟ [براي اين کار زشت بي سابقه، دليل و برهان استواري نداريد] بلکه شما گروهي تجاوزکار [از حدود خدا و مرزهاي انسانيّت] هستيد. (166) |
| قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ (167) |
| گفتند: اي لوط! اگر [از تبليغ دين] باز نايستي، حتماً تبعيد خواهي شد. (167) |
| قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُمْ مِنَ الْقَالِينَ (168) |
| [لوط] گفت: بي ترديد من از کار زشت شما به شدت متنفرم. (168) |
| رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ (169) |
| پروردگارا! مرا و خانواده ام را [از آثار، وزر و وبال] آنچه انجام مي دهند، نجات بده؛ (169) |
| فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ (170) |
| پس ما او و خانواده اش همگي را نجات داديم، (170) |
| إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ (171) |
| مگر پيرزني در [ميان] باقي ماندگان، (171) |
| ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ (172) |
| سپس ديگران را نابود کرديم، (172) |
| وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ مَطَرًا ۖ فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِينَ (173) |
| و باراني از سنگ گِل بر سر آنان بارانديم؛ پس بد بود باران بيم داده شدگان. (173) |
| إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (174) |
| بي ترديد در اين سرگذشت عبرتي بزرگ وجود دارد و قوم لوط بيشترشان مؤمن نبودند، (174) |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (175) |
| و يقيناً پروردگارت همان تواناي شکست ناپذير و مهربان است. (175) |
| كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ (176) |
| مردم اَيکه پيامبران را تکذيب کردند، (176) |
| إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ (177) |
| هنگامي که شعيب به آنان گفت: آيا [از سرانجام شرک و طغيان که خشم و عذاب خداست] نمي پرهيزيد؟ (177) |
| إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (178) |
| بي ترديد من براي شما فرستاده اي امينم، (178) |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (179) |
| بنابراين از خدا پروا کنيد و از من فرمان ببريد، (179) |
| وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (180) |
| من از شما بر ابلاغ رسالتم هيچ پاداشي نمي خواهم، پاداش من فقط بر عهده پروردگار جهانيان است، (180) |
| ۞ أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ (181) |
| پيمانه را کامل بدهيد و از کم فروشان نباشيد، (181) |
| وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ (182) |
| و [متاع و کالا را] با ترازوي درست وزن کنيد، (182) |
| وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ (183) |
| و از قيمت اشيا و اجناس مردم به هنگام خريد نکاهيد، و در زمين تباهکارانه فتنه و آشوب برپا نکنيد، (183) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |