| سوره 75 | سوره مبارکه القيامة | صفحه 578 |
|
| كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ (20) |
| چنين نيست [که مى پنداريد] بلکه شما اين دنياى زودگذر را دوست مى داريد. (20) |
| وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ (21) |
| و آخرت را وامى گذاريد. (21) |
| وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ (22) |
| چهره هايى آن روز شاداب اند; (22) |
| إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ (23) |
| [و با نور ايمان] به پروردگارشان مى نگرند. (23) |
| وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ (24) |
| و چهره هايى آن روز در هم کشيده اند; (24) |
| تَظُنُّ أَنْ يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ (25) |
| زيرا مى دانند که عقوبتى کمرشکن بر آنان تحميل مى شود. (25) |
| كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ (26) |
| آرى، وقتى که جان به گلوگاه، برسد; (26) |
| وَقِيلَ مَنْ ۜ رَاقٍ (27) |
| و گفته شود: چه کسى شفا دهنده است؟ (27) |
| وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ (28) |
| و [محتضر] يقين کند که اين جدايى [از دنيا ]است; (28) |
| وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ (29) |
| و ساق پاى او به ساق ديگرش پيچد; (29) |
| إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ (30) |
| آن روز فقط به سوى پروردگارت سوق داده مى شود. (30) |
| فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ (31) |
| پس [اين انسان سرکش] نه تصديق [حق] کرد و نه نماز گزارد. (31) |
| وَلَٰكِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (32) |
| بلکه [آن را] تکذيب کرد و روى گردانيد. (32) |
| ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّىٰ (33) |
| سپس با کبر و غرور به سوى اهلش رفت. (33) |
| أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ (34) |
| واى بر تو! پس واى بر تو! (34) |
| ثُمَّ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ (35) |
| باز هم واى بر تو! پس واى بر تو! (35) |
| أَيَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ يُتْرَكَ سُدًى (36) |
| آيا اين انسان مى پندارد که مهمل رها مى شود؟ (36) |
| أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِنْ مَنِيٍّ يُمْنَىٰ (37) |
| آيا او قطره اى از منى نبود که [در رحم] ريخته مى شود؟ (37) |
| ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ (38) |
| سپس خون بسته اى شد، آن گاه خداوند آن را شکل داد و درست بپرداخت. (38) |
| فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ (39) |
| و دو جنس مرد و زن را از آن پديد آورد. (39) |
| أَلَيْسَ ذَٰلِكَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَنْ يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ (40) |
| آيا اين خدا قادر نيست که مردگان را زنده کند؟ (40) |
| سوره 76 | سوره مبارکه الانسان | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| هَلْ أَتَىٰ عَلَى الْإِنْسَانِ حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُنْ شَيْئًا مَذْكُورًا (1) |
| آيا مدّتى از روزگار بر انسان گذشت که او چيزى قابل ذکر نبود؟ [آرى]. (1) |
| إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعًا بَصِيرًا (2) |
| همانا ما انسان را از نطفه اى ممزوج آفريديم، در حالى که اراده امتحان او را داشتيم; ازاين رو او را شنوا و بينا کرديم. (2) |
| إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا (3) |
| به راستى ما راه را به او نمايانديم، خواه سپاسگزار باشد و خواه کفران پيشه. (3) |
| إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ سَلَاسِلَ وَأَغْلَالًا وَسَعِيرًا (4) |
| به يقين ما براى کفران پيشگان، زنجيرها و غلّ ها و آتشى برافروخته آماده ساخته ايم. (4) |
| إِنَّ الْأَبْرَارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا (5) |
| همانا نيکان از پيمانه اى مى نوشند که آميزه آن کافور است، (5) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |