| سوره 76 | سوره مبارکه الانسان | صفحه 579 |
|
| عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفْجِيرًا (6) |
| چشمه اى که بندگان خدا [مى را آميخته] با آن مى نوشند و [هر جا بخواهند] آن را چنان که بايد روان مى کنند. (6) |
| يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا (7) |
| آنان به تعهّدات خود وفا مى کنند و از روزى که شرّش فراگير است مى ترسند. (7) |
| وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا (8) |
| و طعام را با اين که دوست دارند، به مسکين و يتيم و گرفتار مى دهند. (8) |
| إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا (9) |
| [و ضميرشان مى گويد:] ما فقط براى رضاى خدا به شما طعام مى دهيم، از شما نه پاداشى مى خواهيم و نه تشکّرى. (9) |
| إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِيرًا (10) |
| همانا ما از پروردگارمان از روزى عبوس و سخت مى ترسيم. (10) |
| فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَٰلِكَ الْيَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا (11) |
| پس خداوند آنان را از شرّ آن روز مصون دارد و شادابى و سرورى [عظيم] به ايشان عطا کند. (11) |
| وَجَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِيرًا (12) |
| و به سبب صبرى که کردند، بهشتى [وصف ناپذير ]و لباسى از حرير جزايشان دهد; (12) |
| مُتَّكِئِينَ فِيهَا عَلَى الْأَرَائِكِ ۖ لَا يَرَوْنَ فِيهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِيرًا (13) |
| که در آن بر تخت ها تکيه مى زنند در حالى که آن جا نه آفتابى مى بينند و نه سرمايى. (13) |
| وَدَانِيَةً عَلَيْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِيلًا (14) |
| و در حالى که سايه هايش بر سرشان نزديک است و [چيدن] ميوه هاى آن چنان که بايد آسان گشته است. (14) |
| وَيُطَافُ عَلَيْهِمْ بِآنِيَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَأَكْوَابٍ كَانَتْ قَوَارِيرَا (15) |
| و ظرف هايى سيمين و تُنگ هايى بلورين بر آنان مى گردانند; (15) |
| قَوَارِيرَ مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِيرًا (16) |
| بلورهايى از نقره که آنها را چنان که بايد اندازه گيرى کرده اند. (16) |
| وَيُسْقَوْنَ فِيهَا كَأْسًا كَانَ مِزَاجُهَا زَنْجَبِيلًا (17) |
| و در آن جا پيمانه اى که آميزه اش زنجبيل است به آنان مى نوشانند; (17) |
| عَيْنًا فِيهَا تُسَمَّىٰ سَلْسَبِيلًا (18) |
| چشمه اى که در آن جا است و <سلسبيل> ناميده مى شود. (18) |
| ۞ وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا (19) |
| و پسرانى هميشه جوان [به خدمت] بر آنان مى گردند که وقتى آنها را ببينى، پندارى مرواريدهايى پراکنده اند. (19) |
| وَإِذَا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيمًا وَمُلْكًا كَبِيرًا (20) |
| و چون آن جا را بنگرى، نعمتى [فراوان] و سلطنتى بزرگ مى بينى. (20) |
| عَالِيَهُمْ ثِيَابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ ۖ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا (21) |
| بر اندامشان جامه هاى سبز از ديباى نازک و ديباى سِتَبر است و با دستواره هاى نقره زينت شده اند و پروردگارشان شرابى طهور به آنان مى نوشاند. (21) |
| إِنَّ هَٰذَا كَانَ لَكُمْ جَزَاءً وَكَانَ سَعْيُكُمْ مَشْكُورًا (22) |
| [و به آنان گفته مى شود:] همانا اين جزايى است براى شما و از سعى شما سپاس گزارى شده است. (22) |
| إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنْزِيلًا (23) |
| همانا ماييم که اين قرآن را چنان که بايد بر تو نازل کرديم. (23) |
| فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ كَفُورًا (24) |
| پس در برابر حکم پروردگارت صبر پيشه کن و هيچ گناهکار يا کفران پيشه از آنان را اطاعت نکن. (24) |
| وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ بُكْرَةً وَأَصِيلًا (25) |
| و در صبح و شام نام پروردگارت را ياد کن. (25) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |