| سوره 38 | سوره مبارکه ص | صفحه 458 |
|
| قَالَ فَالْحَقُّ وَالْحَقَّ أَقُولُ (84) |
| گفت: به حقّ سوگند و حق را مى گويم; (84) |
| لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنْكَ وَمِمَّنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ أَجْمَعِينَ (85) |
| که حتماً جهنّم را از تو و کسانى از آنان که پيروى تو کنند همگى پُر خواهم کرد. (85) |
| قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُتَكَلِّفِينَ (86) |
| بگو: من بر اين [رسالتم] هيچ مزدى از شما نمى طلبم و من از متکلّفان نيستم [که قرآن را از پيش خود ساخته باشم]. (86) |
| إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ (87) |
| اين [قرآن] جز تذکارى براى جهانيان نيست. (87) |
| وَلَتَعْلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعْدَ حِينٍ (88) |
| و حتماً خبر آن را بعد از مدّتى خواهيد دانست. (88) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| تَنْزِيلُ الْكِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ (1) |
| نازل کردن اين کتاب از جانب خداى عزّتمند حکيم است. (1) |
| إِنَّا أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصًا لَهُ الدِّينَ (2) |
| همانا ما اين کتاب را به حق به سوى تو نازل کرديم، پس خدا را پرستش کن در حالى که عبادت را براى او خالص کرده باشى. (2) |
| أَلَا لِلَّهِ الدِّينُ الْخَالِصُ ۚ وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَىٰ إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي مَا هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ كَاذِبٌ كَفَّارٌ (3) |
| آگاه باشيد که عبادت خالص فقط براى خدا است و کسانى که غير او معبودهايى گرفته اند [مى گويند: ]آنها را پرستش نمى کنيم مگر براى اين که ما را چنان که بايد به خدا نزديک سازند; حتماً خدا ميان آنها در باره آنچه در آن اختلاف دارند حکم مى کند، همانا خداوند کسى را که دروغگو و بسيار ناسپاس است هدايت نمى کند. (3) |
| لَوْ أَرَادَ اللَّهُ أَنْ يَتَّخِذَ وَلَدًا لَاصْطَفَىٰ مِمَّا يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ ۚ سُبْحَانَهُ ۖ هُوَ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ (4) |
| اگر خدا مى خواست فرزندى برگيرد از ميان آنچه خلق مى کند هرچه را مى خواست برمى گزيد، منّزه است او، او است خداى يگانه قهّار. (4) |
| خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ ۖ يُكَوِّرُ اللَّيْلَ عَلَى النَّهَارِ وَيُكَوِّرُ النَّهَارَ عَلَى اللَّيْلِ ۖ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ ۖ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّى ۗ أَلَا هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ (5) |
| آسمان ها و زمين را به حق آفريده است، شب را بر روز مى پيچاند و روز را بر شب مى پيچاند و خورشيد و ماه را مسخّر کرده است که هر يک تا وقتى معيّن سير مى کنند، آگاه باشيد که او است عزّتمند بسيار آمرزنده. (5) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |