| سوره 38 | سوره مبارکه ص | صفحه 458 |
|
| قَالَ فَالْحَقُّ وَالْحَقَّ أَقُولُ (84) |
| فرمود: «حق [از من] است و حق را مى‌گويم: (84) |
| لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنْكَ وَمِمَّنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ أَجْمَعِينَ (85) |
| هرآينه جهنّم را از تو و از هر کس از آنان که تو را پيروى کند، از همگى‌شان، خواهم انباشت.» (85) |
| قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُتَكَلِّفِينَ (86) |
| بگو: «مزدى بر اين [رسالت] از شما طلب نمى‌کنم و من از کسانى نيستم که چيزى از خود بسازم و به خدا نسبت دهم. (86) |
| إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ (87) |
| اين [قرآن] جز پندى براى جهانيان نيست. (87) |
| وَلَتَعْلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعْدَ حِينٍ (88) |
| و قطعاً پس از چندى خبر آن را خواهيد دانست.» (88) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| تَنْزِيلُ الْكِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ (1) |
| نازل شدن [اين کتاب] از جانب خداى شکست‌ناپذير سنجيده‌کار است. (1) |
| إِنَّا أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصًا لَهُ الدِّينَ (2) |
| ما [اين] کتاب را به حق به سوى تو فرود آورديم، پس خدا را -در حالى که اعتقاد [خود] را براى او خالص‌کننده‌اى- عبادت کن. (2) |
| أَلَا لِلَّهِ الدِّينُ الْخَالِصُ ۚ وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَىٰ إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي مَا هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ كَاذِبٌ كَفَّارٌ (3) |
| آگاه باشيد: آيين پاک از آنِ خداست، و کسانى که به جاى او دوستانى براى خود گرفته‌اند [به اين بهانه که:] ما آنها را جز براى اينکه ما را هر چه بيشتر به خدا نزديک گردانند، نمى‌پرستيم، البته خدا ميان آنان در باره آنچه که بر سر آن اختلاف دارند، داورى خواهد کرد. در حقيقت، خدا آن کسى را که دروغ‌پرداز ناسپاس است هدايت نمى‌کند. (3) |
| لَوْ أَرَادَ اللَّهُ أَنْ يَتَّخِذَ وَلَدًا لَاصْطَفَىٰ مِمَّا يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ ۚ سُبْحَانَهُ ۖ هُوَ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ (4) |
| اگر خدا مى‌خواست براى خود فرزندى بگيرد، قطعاً از [ميان] آنچه خلق مى‌کند، آنچه را مى‌خواست برمى‌گزيد. منزّه است او، اوست خداى يگانه قهار. (4) |
| خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ ۖ يُكَوِّرُ اللَّيْلَ عَلَى النَّهَارِ وَيُكَوِّرُ النَّهَارَ عَلَى اللَّيْلِ ۖ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ ۖ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّى ۗ أَلَا هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ (5) |
| آسمانها و زمين را به حق آفريد. شب را به روز درمى‌پيچد، و روز را به شب درمى‌پيچد و آفتاب و ماه را تسخير کرد. هر کدام تا مدتى معين روانند. آگاه باش که او همان شکست‌ناپذير آمرزنده است. (5) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |