| سوره 38 | سوره مبارکه ص | صفحه 458 |
|
| قَالَ فَالْحَقُّ وَالْحَقَّ أَقُولُ (84) |
| پروردگارت به ابليس گفت : پس به حق سوگند ـ و فقط حق مى گويم ـ (84) |
| لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنْكَ وَمِمَّنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ أَجْمَعِينَ (85) |
| که قطعاً دوزخ را از تو و نسل تو و کسانى که تو را پيروى کنند ، از همگى ، پر خواهم کرد . (85) |
| قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُتَكَلِّفِينَ (86) |
| بگو : من از شما براى رساندن پيام قرآن هيچ مزدى نمى خواهم ، و من از کسانى نيستم که خود را به چيزى آراسته سازم که در من نيست . (86) |
| إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ (87) |
| قرآن وسيله کسب مال نيست ، بلکه تنها تذکّرى براى جهانيان است . (87) |
| وَلَتَعْلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعْدَ حِينٍ (88) |
| و قطعاً پس از مدتى ، آنچه را که قرآن از آن خبر مى دهد خواهيد دانست . (88) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| تَنْزِيلُ الْكِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ (1) |
| اين است آن کتابِ فرو فرستاده شده از جانب خداوند شکست ناپذير حکيم . (1) |
| إِنَّا أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصًا لَهُ الدِّينَ (2) |
| ما اين کتاب را که سراسر حق است به سوى تو فرو فرستاديم و در آن به يکتاپرستى فرمان داديم; پس خدا را در حالى که عبادت خود را ويژه او ساخته اى پرستش کن . (2) |
| أَلَا لِلَّهِ الدِّينُ الْخَالِصُ ۚ وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَىٰ إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي مَا هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ كَاذِبٌ كَفَّارٌ (3) |
| اى مردم ، بدانيد که عبادت خالص و پيراسته از شرک ، از آنِ خداوند است که جز اين گونه عبادت را نمى پذيرد . و کسانى که به جاى خدا معبودانى را برگرفته و به عبادت آنها پرداخته و مى گويند : ما آنها را جز براى اين که ما را به خدا نزديک کنند و به منزلتى نزد او برسانند ، نمى پرستيم ، قطعاً خداوند ميان اينان و کسانى که خالصانه او را مى پرستند ، در آنچه بر سرش اختلاف دارند ، داورى خواهد کرد ، و بى ترديد خداوند کسى را که دروغگو و بسيار ناسپاس است به فرجام نيک نمى رساند . (3) |
| لَوْ أَرَادَ اللَّهُ أَنْ يَتَّخِذَ وَلَدًا لَاصْطَفَىٰ مِمَّا يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ ۚ سُبْحَانَهُ ۖ هُوَ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ (4) |
| مى گويند : خدا فرزند گرفته است . اگر خدا مى خواست براى خود فرزندى بگيرد ، از ميان آنچه مى آفريند ، هر که را مى خواست به فرزندى مى گرفت ، ولى او کار ناشدنى را اراده نمى کند . منزّه است او ، اوست خداى يگانه که بر هر چيز و هر کس چيره است; پس چگونه ممکن است فرزند داشته باشد ؟ (4) |
| خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ ۖ يُكَوِّرُ اللَّيْلَ عَلَى النَّهَارِ وَيُكَوِّرُ النَّهَارَ عَلَى اللَّيْلِ ۖ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ ۖ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّى ۗ أَلَا هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ (5) |
| تدبير امور جهان هستى فقط در اختيار اوست ، زيرا او آسمان ها و زمين را به حق آفريده است . پيوسته شب را بر روز مى افکند و روز را بر شب مى افکند ، ( رفت و آمدِ روز و شب را هماره برقرار مى دارد ) و خورشيد و ماه را رام ساخته و نظام آنها را تدبير کرده است . هر يک تا سرآمدى معيّن در حرکتند . آگاه باشيد که اوست آن عزّتمندِ آمرزگار . (5) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |