| سوره 44 | سوره مبارکه الدخان | صفحه 496 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| حم (1) |
| حاء، ميم. (1) |
| وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ (2) |
| سوگند به کتاب روشنگر، (2) |
| إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُبَارَكَةٍ ۚ إِنَّا كُنَّا مُنْذِرِينَ (3) |
| [که] ما آن را در شبى فرخنده نازل کرديم، [زيرا] که ما هشداردهنده بوديم. (3) |
| فِيهَا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ (4) |
| در آن [شب] هر [گونه] کارى [به نحوى] استوار فيصله مى‌يابد. (4) |
| أَمْرًا مِنْ عِنْدِنَا ۚ إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ (5) |
| [اين] کارى است [که] از جانب ما [صورت مى‌گيرد]. ما فرستنده [پيامبران] بوديم. (5) |
| رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ ۚ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (6) |
| [و اين] رحمتى از پروردگار توست، که او شنواى داناست. (6) |
| رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِنْ كُنْتُمْ مُوقِنِينَ (7) |
| پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است، اگر يقين داريد. (7) |
| لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ ۖ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (8) |
| خدايى جز او نيست؛ او زندگى مى‌بخشد و مى‌ميراند؛ پروردگار شما و پروردگار پدران شماست. (8) |
| بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ يَلْعَبُونَ (9) |
| ولى نه، آنها به شک و شبهه خويش سرگرمند. (9) |
| فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّمَاءُ بِدُخَانٍ مُبِينٍ (10) |
| پس در انتظار روزى باش که آسمان دودى نمايان برمى‌آورد، (10) |
| يَغْشَى النَّاسَ ۖ هَٰذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ (11) |
| که مردم را فرو مى‌گيرد؛ اين است عذاب پر درد. (11) |
| رَبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ (12) |
| [مى‌گويند:] «پروردگارا، اين عذاب را از ما دفع کن که ما ايمان داريم.» (12) |
| أَنَّىٰ لَهُمُ الذِّكْرَىٰ وَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مُبِينٌ (13) |
| آنان را کجا [جاى] پند[گرفتن] باشد، و حال آنکه به يقين براى آنان پيامبرى روشنگر آمده است. (13) |
| ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَجْنُونٌ (14) |
| پس، از او روى برتافتند و گفتند: «تعليم‌يافته‌اى ديوانه است.» (14) |
| إِنَّا كَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِيلًا ۚ إِنَّكُمْ عَائِدُونَ (15) |
| ما اين عذاب را اندکى از شما برمى‌داريم [ولى شما] در حقيقت باز از سر مى‌گيريد. (15) |
| يَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْكُبْرَىٰ إِنَّا مُنْتَقِمُونَ (16) |
| روزى که دست به حمله مى‌زنيم، همان حمله بزرگ؛ [آنگاه] ما انتقام‌کشنده‌ايم. (16) |
| ۞ وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءَهُمْ رَسُولٌ كَرِيمٌ (17) |
| و به يقين، پيش از آنان قوم فرعون را بيازموديم، و پيامبرى بزرگوار برايشان آمد، (17) |
| أَنْ أَدُّوا إِلَيَّ عِبَادَ اللَّهِ ۖ إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (18) |
| که [به آنان گفت:] «بندگان خدا را به من بسپاريد، زيرا که من شما را فرستاده‌اى امينم. (18) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |