| سوره 43 | سوره مبارکه الزخرف | صفحه 490 |
|
| وَالَّذِي نَزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَنْشَرْنَا بِهِ بَلْدَةً مَيْتًا ۚ كَذَٰلِكَ تُخْرَجُونَ (11) |
| و آن کس که آبى به اندازه از آسمان فرود آورد، پس به وسيله آن، سرزمينى مرده را زنده گردانيديم؛ همين گونه [از گورها] بيرون آورده مى‌شويد. (11) |
| وَالَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا وَجَعَلَ لَكُمْ مِنَ الْفُلْكِ وَالْأَنْعَامِ مَا تَرْكَبُونَ (12) |
| و همان کسى که جفتها را يکسره آفريد، و براى شما از کشتيها و دامها [وسيله‌اى که] سوار شويد قرار داد. (12) |
| لِتَسْتَوُوا عَلَىٰ ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ وَتَقُولُوا سُبْحَانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَٰذَا وَمَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ (13) |
| تا بر پشت آن[ها] قرار گيريد، پس چون بر آن[ها] برنشستيد، نعمت پروردگار خود را ياد کنيد و بگوييد: «پاک است کسى که اين را براى ما رام کرد و[گرنه] ما را ياراى [رام‌ساختن] آنها نبود.» (13) |
| وَإِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا لَمُنْقَلِبُونَ (14) |
| «و به راستى که ما به سوى پروردگارمان بازخواهيم گشت.» (14) |
| وَجَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبَادِهِ جُزْءًا ۚ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَكَفُورٌ مُبِينٌ (15) |
| و براى او بعضى از بندگان [خدا] را جزئى [چون فرزند و شريک] قرار دادند. به راستى که انسان بس ناسپاس آشکار است. (15) |
| أَمِ اتَّخَذَ مِمَّا يَخْلُقُ بَنَاتٍ وَأَصْفَاكُمْ بِالْبَنِينَ (16) |
| آيا از آنچه مى‌آفريند، خود، دخترانى برگرفته و به شما پسران را اختصاص داده است؟ (16) |
| وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمَٰنِ مَثَلًا ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ كَظِيمٌ (17) |
| و چون يکى از آنان را به آنچه به [خداى] رحمان نسبت مى‌دهد خبر دهند، چهره او سياه مى‌گردد، در حالى که خشم و تأسف خود را فرو مى‌خورد. (17) |
| أَوَمَنْ يُنَشَّأُ فِي الْحِلْيَةِ وَهُوَ فِي الْخِصَامِ غَيْرُ مُبِينٍ (18) |
| آيا کسى [را شريک خدا مى‌کنند] که در زر و زيور پرورش يافته و در [هنگام] مجادله، بيانش غير روشن است؟ (18) |
| وَجَعَلُوا الْمَلَائِكَةَ الَّذِينَ هُمْ عِبَادُ الرَّحْمَٰنِ إِنَاثًا ۚ أَشَهِدُوا خَلْقَهُمْ ۚ سَتُكْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَيُسْأَلُونَ (19) |
| و فرشتگانى را که خود، بندگان رحمانند، مادينه [و دختران او] پنداشتند. آيا در خلقت آنان حضور داشتند؟ گواهى ايشان به زودى نوشته مى‌شود و [از آن] پرسيده خواهند شد. (19) |
| وَقَالُوا لَوْ شَاءَ الرَّحْمَٰنُ مَا عَبَدْنَاهُمْ ۗ مَا لَهُمْ بِذَٰلِكَ مِنْ عِلْمٍ ۖ إِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ (20) |
| و مى‌گويند: «اگر [خداى] رحمان مى‌خواست، آنها را نمى‌پرستيديم.» آنان به اين [دعوى] دانشى ندارند [و] جز حدس نمى‌زنند. (20) |
| أَمْ آتَيْنَاهُمْ كِتَابًا مِنْ قَبْلِهِ فَهُمْ بِهِ مُسْتَمْسِكُونَ (21) |
| آيا به آنان پيش از آن [قرآن] کتابى داده‌ايم که بدان تمسک مى‌جويند؟ (21) |
| بَلْ قَالُوا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَىٰ أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَىٰ آثَارِهِمْ مُهْتَدُونَ (22) |
| [نه،] بلکه گفتند: «ما پدران خود را بر آيينى يافتيم و ما [هم با] پى گيرى از آنان، راه يافتگانيم.» (22) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |