| سوره 40 | سوره مبارکه غافر | صفحه 469 |
|
| الْيَوْمَ تُجْزَىٰ كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ ۚ لَا ظُلْمَ الْيَوْمَ ۚ إِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ (17) |
| امروز هر کسى به [موجب] آنچه انجام داده است کيفر مى‌يابد. امروز ستمى نيست؛ آرى، خدا زودشمار است. (17) |
| وَأَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَنَاجِرِ كَاظِمِينَ ۚ مَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ حَمِيمٍ وَلَا شَفِيعٍ يُطَاعُ (18) |
| و آنها را از آن روز قريب[الوقوع] بترسان، آنگاه که جانها به گلوگاه مى‌رسد در حالى که اندوه خود را فرو مى‌خورند. براى ستمگران نه يارى است و نه شفاعتگرى که مورد اطاعت باشد. (18) |
| يَعْلَمُ خَائِنَةَ الْأَعْيُنِ وَمَا تُخْفِي الصُّدُورُ (19) |
| [خدا] نگاههاى دزدانه و آنچه را که دلها نهان مى‌دارند، مى‌داند. (19) |
| وَاللَّهُ يَقْضِي بِالْحَقِّ ۖ وَالَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لَا يَقْضُونَ بِشَيْءٍ ۗ إِنَّ اللَّهَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ (20) |
| و خداست که به حق داورى مى‌کند، و کسانى را که در برابر او مى‌خوانند [عاجزند و] به چيزى داورى نمى‌کنند؛ در حقيقت، خداست که خود شنواى بيناست. (20) |
| ۞ أَوَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ كَانُوا مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ كَانُوا هُمْ أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَآثَارًا فِي الْأَرْضِ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ وَمَا كَانَ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَاقٍ (21) |
| آيا در زمين نگرديده‌اند تا ببينند فرجام کسانى که پيش از آنها [زيسته]اند چگونه بوده است؟ آنها از ايشان نيرومندتر [بوده] و آثار [پايدارترى] در روى زمين [از خود باقى گذاشتند]، با اين همه، خدا آنان را به کيفر گناهانشان گرفتار کرد و در برابر خدا حمايتگرى نداشتند. (21) |
| ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانَتْ تَأْتِيهِمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَكَفَرُوا فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ ۚ إِنَّهُ قَوِيٌّ شَدِيدُ الْعِقَابِ (22) |
| اين [کيفر] از آن روى بود که پيامبرانشان دلايل آشکار برايشان مى‌آوردند ولى [آنها] انکار مى‌کردند. پس خدا [گريبان] آنها را گرفت، زيرا او نيرومند سخت‌کيفر است. (22) |
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِينٍ (23) |
| و به يقين، موسى را با آيات خود و حجّتى آشکار فرستاديم، (23) |
| إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَقَارُونَ فَقَالُوا سَاحِرٌ كَذَّابٌ (24) |
| به سوى فرعون و هامان و قارون، [امّا آنان] گفتند: «افسونگرى شيّاد است.» (24) |
| فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْحَقِّ مِنْ عِنْدِنَا قَالُوا اقْتُلُوا أَبْنَاءَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ وَاسْتَحْيُوا نِسَاءَهُمْ ۚ وَمَا كَيْدُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ (25) |
| پس وقتى حقيقت را از جانب ما براى آنان آورد، گفتند: «پسران کسانى را که با او ايمان آورده‌اند بکشيد و زنانشان را زنده بگذاريد.» و[لى] نيرنگ کافران جز در گمراهى نيست. (25) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |