| سوره 16 | سوره مبارکه النحل | صفحه 273 |
|
| لِيَكْفُرُوا بِمَا آتَيْنَاهُمْ ۚ فَتَمَتَّعُوا ۖ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ (55) |
| [بگذار] تا آنچه را به ايشان عطا کرده‌ايم ناسپاسى کنند. اکنون برخوردار شويد، و[لى] زودا که بدانيد. (55) |
| وَيَجْعَلُونَ لِمَا لَا يَعْلَمُونَ نَصِيبًا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ ۗ تَاللَّهِ لَتُسْأَلُنَّ عَمَّا كُنْتُمْ تَفْتَرُونَ (56) |
| و از آنچه به ايشان روزى داديم، نصيبى براى آن [خدايانى] که نمى‌دانند [چيست] مى‌نهند. به خدا سوگند که از آنچه به دروغ برمى‌بافتيد، حتماً سؤال خواهيد شد. (56) |
| وَيَجْعَلُونَ لِلَّهِ الْبَنَاتِ سُبْحَانَهُ ۙ وَلَهُمْ مَا يَشْتَهُونَ (57) |
| و براى خدا دخترانى مى‌پندارند. منزه است او. و براى خودشان آنچه را ميل دارند [قرار مى‌دهند]. (57) |
| وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالْأُنْثَىٰ ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ كَظِيمٌ (58) |
| و هر گاه يکى از آنان را به دختر مژده آورند، چهره‌اش سياه مى‌گردد، در حالى که خشم [و اندوه] خود را فرو مى‌خورد. (58) |
| يَتَوَارَىٰ مِنَ الْقَوْمِ مِنْ سُوءِ مَا بُشِّرَ بِهِ ۚ أَيُمْسِكُهُ عَلَىٰ هُونٍ أَمْ يَدُسُّهُ فِي التُّرَابِ ۗ أَلَا سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ (59) |
| از بدى آنچه بدو بشارت داده شده، از قبيله [خود] روى مى‌پوشاند. آيا او را با خوارى نگاه دارد، يا در خاک پنهانش کند؟ وه چه بد داورى مى‌کنند. (59) |
| لِلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ مَثَلُ السَّوْءِ ۖ وَلِلَّهِ الْمَثَلُ الْأَعْلَىٰ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (60) |
| وصف زشت براى کسانى است که به آخرت ايمان ندارند، و بهترين وصف از آنِ خداست، و اوست ارجمند حکيم. (60) |
| وَلَوْ يُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِمْ مَا تَرَكَ عَلَيْهَا مِنْ دَابَّةٍ وَلَٰكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى ۖ فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لَا يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً ۖ وَلَا يَسْتَقْدِمُونَ (61) |
| و اگر خداوند مردم را به [سزاى] ستمشان مؤاخذه مى‌کرد، جنبنده‌اى بر روى زمين باقى نمى‌گذاشت، ليکن [کيفر] آنان را تا وقتى معين بازپس مى‌اندازد، و چون اجلشان فرا رسد، ساعتى آن را پس و پيش نمى‌توانند افکنند. (61) |
| وَيَجْعَلُونَ لِلَّهِ مَا يَكْرَهُونَ وَتَصِفُ أَلْسِنَتُهُمُ الْكَذِبَ أَنَّ لَهُمُ الْحُسْنَىٰ ۖ لَا جَرَمَ أَنَّ لَهُمُ النَّارَ وَأَنَّهُمْ مُفْرَطُونَ (62) |
| و چيزى را که خوش نمى‌دارند، براى خدا قرار مى‌دهند، و زبانشان دروغ‌پردازى مى‌کند که [سرانجام] نيکو از آنِ ايشان است. حقاً که آتش براى آنان است و به سوى آن پيش فرستاده خواهند شد. (62) |
| تَاللَّهِ لَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَىٰ أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَهُوَ وَلِيُّهُمُ الْيَوْمَ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (63) |
| سوگند به خدا که به سوى امتهاى پيش از تو [رسولانى] فرستاديم [اما] شيطان اعمالشان را برايشان آراست و امروز [هم] سرپرستشان هموست و برايشان عذابى دردناک است. (63) |
| وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ إِلَّا لِتُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي اخْتَلَفُوا فِيهِ ۙ وَهُدًى وَرَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (64) |
| و ما [اين] کتاب را بر تو نازل نکرديم، مگر براى اينکه آنچه را در آن اختلاف کرده‌اند، براى آنان توضيح دهى، و [آن] براى مردمى که ايمان مى‌آورند، رهنمود و رحمتى است. (64) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |