| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 133 |
|
| فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا ۚ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (45) |
| پس ريشه آن گروهى که ستم کردند برکنده شد، و ستايش براى خداوند، پروردگار جهانيان است. (45) |
| قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَخَذَ اللَّهُ سَمْعَكُمْ وَأَبْصَارَكُمْ وَخَتَمَ عَلَىٰ قُلُوبِكُمْ مَنْ إِلَٰهٌ غَيْرُ اللَّهِ يَأْتِيكُمْ بِهِ ۗ انْظُرْ كَيْفَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ ثُمَّ هُمْ يَصْدِفُونَ (46) |
| بگو: «به نظر شما، اگر خدا شنوايى شما و ديدگانتان را بگيرد و بر دلهايتان مُهر نهد، آيا غير از خدا کدام معبودى است که آن را به شما بازپس دهد؟» بنگر چگونه آيات [خود] را [گوناگون] بيان مى‌کنيم، سپس آنان روى برمى‌تابند؟ (46) |
| قُلْ أَرَأَيْتَكُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُ اللَّهِ بَغْتَةً أَوْ جَهْرَةً هَلْ يُهْلَكُ إِلَّا الْقَوْمُ الظَّالِمُونَ (47) |
| بگو: «به نظر شما، اگر عذاب خدا ناگهان يا آشکارا به شما برسد، آيا جز گروه ستمگران [کسى] هلاک خواهد شد؟» (47) |
| وَمَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَمُنْذِرِينَ ۖ فَمَنْ آمَنَ وَأَصْلَحَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (48) |
| و ما پيامبران [خود] را جز بشارتگر و هشداردهنده نمى‌فرستيم، پس کسانى که ايمان آورند و نيکوکارى کنند بيمى بر آنان نيست و اندوهگين نخواهند شد. (48) |
| وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا يَمَسُّهُمُ الْعَذَابُ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ (49) |
| و کسانى که آيات ما را دروغ انگاشتند، به [سزاى] آنکه نافرمانى مى‌کردند، عذاب به آنان خواهد رسيد. (49) |
| قُلْ لَا أَقُولُ لَكُمْ عِنْدِي خَزَائِنُ اللَّهِ وَلَا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلَا أَقُولُ لَكُمْ إِنِّي مَلَكٌ ۖ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا يُوحَىٰ إِلَيَّ ۚ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الْأَعْمَىٰ وَالْبَصِيرُ ۚ أَفَلَا تَتَفَكَّرُونَ (50) |
| بگو: «به شما نمى‌گويم گنجينه‌هاى خدا نزد من است؛ و غيب نيز نمى‌دانم؛ و به شما نمى‌گويم که من فرشته‌ام. جز آنچه را که به سوى من وحى مى‌شود پيروى نمى‌کنم.» بگو: «آيا نابينا و بينا يکسان است؟ آيا تفکّر نمى‌کنيد.» (50) |
| وَأَنْذِرْ بِهِ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَنْ يُحْشَرُوا إِلَىٰ رَبِّهِمْ ۙ لَيْسَ لَهُمْ مِنْ دُونِهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (51) |
| و به وسيله اين [قرآن] کسانى را که بيم دارند که به سوى پروردگارشان محشور شوند هشدار ده [چرا] که غير او براى آنها يار و شفيعى نيست، باشد که پروا کنند. (51) |
| وَلَا تَطْرُدِ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ ۖ مَا عَلَيْكَ مِنْ حِسَابِهِمْ مِنْ شَيْءٍ وَمَا مِنْ حِسَابِكَ عَلَيْهِمْ مِنْ شَيْءٍ فَتَطْرُدَهُمْ فَتَكُونَ مِنَ الظَّالِمِينَ (52) |
| و کسانى را که پروردگار خود را بامدادان و شامگاهان مى‌خوانند -در حالى که خشنودى او را مى‌خواهند- مران. از حساب آنان چيزى بر عهده تو نيست، و از حساب تو [نيز] چيزى بر عهده آنان نيست، تا ايشان را برانى و از ستمکاران باشى. (52) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |