| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 133 |
|
| فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا ۚ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (45) |
| پس دنباله کسانى که ستم کردند قطع شد. و ستايش خداى را که صاحب اختيار جهانيان است. (45) |
| قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَخَذَ اللَّهُ سَمْعَكُمْ وَأَبْصَارَكُمْ وَخَتَمَ عَلَىٰ قُلُوبِكُمْ مَنْ إِلَٰهٌ غَيْرُ اللَّهِ يَأْتِيكُمْ بِهِ ۗ انْظُرْ كَيْفَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ ثُمَّ هُمْ يَصْدِفُونَ (46) |
| بگو: نظر دهيد، اگر خدا گوش و چشم شما [مشرکان ]را بگيرد و بر دلهايتان مهر نهد [که چيزى نفهميد]، کدام معبودى غير از خدا آنها را به شما مى دهد؟ ببين چگونه آيات را به گونه هاى مختلف شرح مى دهيم، باز هم آنان اعراض مى کنند. (46) |
| قُلْ أَرَأَيْتَكُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُ اللَّهِ بَغْتَةً أَوْ جَهْرَةً هَلْ يُهْلَكُ إِلَّا الْقَوْمُ الظَّالِمُونَ (47) |
| بگو: نظر دهيد، اگر عذاب خدا ناگهان يا آشکارا سراغ شما بيايد آيا جز قوم ستمکار هلاک مى شوند؟ (47) |
| وَمَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَمُنْذِرِينَ ۖ فَمَنْ آمَنَ وَأَصْلَحَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (48) |
| و ما پيامبران را جز بشارت دهنده و اخطار کننده نمى فرستيم پس کسانى که ايمان بياورند و به صلاح آيند نه ترسى بر آنان است و نه غمگين مى شوند. (48) |
| وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا يَمَسُّهُمُ الْعَذَابُ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ (49) |
| و کسانى که آيات ما را تکذيب کنند، به سبب فسقشان گرفتار عذاب خواهند شد. (49) |
| قُلْ لَا أَقُولُ لَكُمْ عِنْدِي خَزَائِنُ اللَّهِ وَلَا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلَا أَقُولُ لَكُمْ إِنِّي مَلَكٌ ۖ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا يُوحَىٰ إِلَيَّ ۚ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الْأَعْمَىٰ وَالْبَصِيرُ ۚ أَفَلَا تَتَفَكَّرُونَ (50) |
| بگو: من به شما نمى گويم که خزانه هاى خدا نزد من است، و نمى گويم که غيب ميدانم و به شما نمى گويم که من فرشته ام. من جز آنچه را که به سويم وحى مى شود پيروى نمى کنم. بگو: آيا کور و بينا يکسانند؟ پس آيا نمى انديشيد؟ (50) |
| وَأَنْذِرْ بِهِ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَنْ يُحْشَرُوا إِلَىٰ رَبِّهِمْ ۙ لَيْسَ لَهُمْ مِنْ دُونِهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (51) |
| و با اين [قرآن ]به آنانکه مى ترسند به سوى پروردگارشان محشور شوند در حاليکه نه ياورى دارند و نه شفاعتگرى اخطار کن، باشد که تقوا پيشه کنند. (51) |
| وَلَا تَطْرُدِ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ ۖ مَا عَلَيْكَ مِنْ حِسَابِهِمْ مِنْ شَيْءٍ وَمَا مِنْ حِسَابِكَ عَلَيْهِمْ مِنْ شَيْءٍ فَتَطْرُدَهُمْ فَتَكُونَ مِنَ الظَّالِمِينَ (52) |
| و آنان را که صبح و شام (در همه حال) پروردگار خود را مى خوانند و رضاى او را مى خواهند از خود دور مکن هيچ چيزى از حساب آنان برعهده تو نيست و هيچ چيزى از حساب تو بر آنان نيست که طردشان کنى و از ستمکاران گردى. (52) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |