| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 132 |
|
| ۞ إِنَّمَا يَسْتَجِيبُ الَّذِينَ يَسْمَعُونَ ۘ وَالْمَوْتَىٰ يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ ثُمَّ إِلَيْهِ يُرْجَعُونَ (36) |
| فقط کسانى که شنونده حق اند دعوت تو را اجابت مى کنند ، نه آنان که چون مردگان ناشنوايند ; و خدا همه مردگان را در روز قيامت برمى انگيزد و حقيقت را به آنان مى فهماند ، آن گاه به سوى او بازگردانده مى شوند . (36) |
| وَقَالُوا لَوْلَا نُزِّلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِنْ رَبِّهِ ۚ قُلْ إِنَّ اللَّهَ قَادِرٌ عَلَىٰ أَنْ يُنَزِّلَ آيَةً وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (37) |
| و گفتند : چرا بر محمد از جانب پروردگارش معجزه اى که دلخواه ماست نازل نمى شود ؟ بگو : خدا تواناست بر اين که هر نشانه اى فروفرستد ، ولى بيشتر آنان از قدرت بى کران خدا آگاه نيستند و نيز نمى دانند که اگر پس از آمدن معجزه اى که پيشنهاد مى کنند ايمان نياورند عذاب آنان را فرومى گيرد . (37) |
| وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا طَائِرٍ يَطِيرُ بِجَنَاحَيْهِ إِلَّا أُمَمٌ أَمْثَالُكُمْ ۚ مَا فَرَّطْنَا فِي الْكِتَابِ مِنْ شَيْءٍ ۚ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّهِمْ يُحْشَرُونَ (38) |
| و هيچ جنبنده اى در زمين نيست و نه هيچ پرنده اى که با دو بال خود پرواز مى کند مگر اين که آنها نيز مانند شما آدميان امت هايى هستند ـ ما در آن کتاب چيزى را فروگذار نکرده ايم ـ وانگهى آنها چون شما آدميان به سوى پروردگارشان محشور خواهند شد . (38) |
| وَالَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا صُمٌّ وَبُكْمٌ فِي الظُّلُمَاتِ ۗ مَنْ يَشَإِ اللَّهُ يُضْلِلْهُ وَمَنْ يَشَأْ يَجْعَلْهُ عَلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (39) |
| و کسانى از شما که آيات ما را دروغ انگاشته اند کرانى هستند که از شنيدن سخن حق ناتوانند و لال هايى هستند که از گفتن حق ناتوانند . آنها در تاريکى ها به سر مى برند ، از اين رو نمى توانند راه درست را ببينند . خدا هر که را بخواهد گمراه مى کند و هر که را بخواهد بر راهى راست قرار مى دهد . (39) |
| قُلْ أَرَأَيْتَكُمْ إِنْ أَتَاكُمْ عَذَابُ اللَّهِ أَوْ أَتَتْكُمُ السَّاعَةُ أَغَيْرَ اللَّهِ تَدْعُونَ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (40) |
| اى محمد ، به مشرکان بگو : به من خبر دهيد ، اگر عذاب خدا به سوى شما آيد يا لحظه قيامت بر شما دررسد ، آيا براى برطرف شدن آن غير خدا را مى خوانيد ؟ اگر راستگوييد ، به اين حقيقت اعتراف کنيد . (40) |
| بَلْ إِيَّاهُ تَدْعُونَ فَيَكْشِفُ مَا تَدْعُونَ إِلَيْهِ إِنْ شَاءَ وَتَنْسَوْنَ مَا تُشْرِكُونَ (41) |
| نه ! غير خدا را نمى خوانيد ، بلکه فقط خدا را مى خوانيد ـ پس او اگر بخواهد ، آنچه را که برطرف شدنش را از او مى طلبيد برطرف مى کند ـ و چيزهايى را که شريک او پنداشته ايد از ياد مى بريد . (41) |
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَىٰ أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَأَخَذْنَاهُمْ بِالْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ يَتَضَرَّعُونَ (42) |
| همانا پيش از تو نيز پيامبرانى را به سوى امت هايى به رسالت فرستاديم ]ولى آنها ايمان نياوردند [ ازاين رو آنان را به گزند و محنت گرفتار کرديم ، باشد که در برابر خدا فروتنى کنند و او را بخوانند . (42) |
| فَلَوْلَا إِذْ جَاءَهُمْ بَأْسُنَا تَضَرَّعُوا وَلَٰكِنْ قَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (43) |
| پس چرا هنگامى که عذاب ما بر آنان دررسيد فروتنى نکردند و به سوى خدا بازنگشتند ؟ بلکه دل هايشان سخت شد و شيطان کارهايى را که مى کردند براى آنان بياراست . (43) |
| فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَابَ كُلِّ شَيْءٍ حَتَّىٰ إِذَا فَرِحُوا بِمَا أُوتُوا أَخَذْنَاهُمْ بَغْتَةً فَإِذَا هُمْ مُبْلِسُونَ (44) |
| پس وقتى که آنچه را بدان تذکر داده شدند به فراموشى سپردند ، درهاى هرگونه موهبت را بر آنان گشوديم ، تا چون به چيزهايى که به آنان داده شد شادمان گشتند ناگهان آنان را به کيفر گرفتيم و همان دم خاموش گشتند و هيچ حجتى بر ما نداشتند . (44) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |