| سوره 10 | سوره مبارکه يونس | صفحه 208 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الر ۚ تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْحَكِيمِ (1) |
| الف ، لام ، را . اين آيات بلند مرتبه که بر تو وحى مى شود ، آيات قرآن ، اين کتاب حکمت آميز است . (1) |
| أَكَانَ لِلنَّاسِ عَجَبًا أَنْ أَوْحَيْنَا إِلَىٰ رَجُلٍ مِنْهُمْ أَنْ أَنْذِرِ النَّاسَ وَبَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَ رَبِّهِمْ ۗ قَالَ الْكَافِرُونَ إِنَّ هَٰذَا لَسَاحِرٌ مُبِينٌ (2) |
| آيا براى اين مردم شگفت آور است که به مردى از خودشان وحى کرديم که مردم را از فرجام کفر و گناه بترسان و به کسانى که ايمان آورده اند نويد ده که براى آنان نزد پروردگارشان مقام و منزلتى راستين است ؟ آنان که رسالت پيامبر را انکار کردند ، گفتند : بى ترديد ، اين مرد جادوگر است و جادوگرى اش به خوبى آشکار است . (2) |
| إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۖ يُدَبِّرُ الْأَمْرَ ۖ مَا مِنْ شَفِيعٍ إِلَّا مِنْ بَعْدِ إِذْنِهِ ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ ۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ (3) |
| پروردگار شما که امورتان را تدبير مى کند خداوند است که آسمان ها و زمين را در شش مرحله آفريد ، آن گاه بر تخت فرمانروايى استيلا يافت و به تدبير کار جهان پرداخت . در ساماندهى امور هيچ واسطه و سببى جز پس از اذن او نيست . اين است خدا که پروردگار شماست ، پس او را بپرستيد . چرا با وجود اين همه نشانه ها حقيقت را درنمى يابيد ؟ (3) |
| إِلَيْهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعًا ۖ وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا ۚ إِنَّهُ يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ لِيَجْزِيَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ بِالْقِسْطِ ۚ وَالَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ شَرَابٌ مِنْ حَمِيمٍ وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ (4) |
| بازگشت همه شما به سوى اوست . خدا اين را وعده داده است ، وعده اى راست و حقيقتى بايسته هستى . او آفريدگان را نخست پديد مى آورَد ، سپس آنها را با پايان يافتن سرآمدشان به سوى خود باز مى گرداند تا کسانى را که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده اند به عدالت سزا دهد ; امّا کسانى که کافر شدند ، براى آنان به سزاى آن که کفر مىورزيدند نوشابه اى از آب جوشان و عذابى دردناک خواهد بود . (4) |
| هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِيَاءً وَالْقَمَرَ نُورًا وَقَدَّرَهُ مَنَازِلَ لِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِينَ وَالْحِسَابَ ۚ مَا خَلَقَ اللَّهُ ذَٰلِكَ إِلَّا بِالْحَقِّ ۚ يُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (5) |
| اوست آن که خورشيد را درخشان و ماه را تابان قرار داده و براى ماه منزل هايى بيست و هشتگانه مقرّر داشته تا شمار سال ها و حساب اوقات را بدانيد . خدا آنها را جز به حق نيافريده است . نشانه هاى ربوبيّت خود را براى مردمى که اهل دانشند به خوبى آشکار مى سازد . (5) |
| إِنَّ فِي اخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَمَا خَلَقَ اللَّهُ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَّقُونَ (6) |
| به يقين در کوتاه و بلند شدن شب و روز و آنچه خدا در آسمان ها و زمين آفريده است ، براى تقواپيشگان نشانه هايى بر ربوبيّت خداست . (6) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |