| سوره 34 | سوره مبارکه سبا | صفحه 431 |
|
| وَلَا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ عِنْدَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ ۚ حَتَّىٰ إِذَا فُزِّعَ عَنْ قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ ۖ قَالُوا الْحَقَّ ۖ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ (23) |
| و شفاعت نزد خدا سودى ندارد جز براى کسى که به او اذن دهد [شافعان و کسانى که براى آنها شفاعت مى شود با اضطراب منتظر اذن شفاعت اند] تا آن گاه که اضطراب از دل هايشان زدوده مى شود [شفاعت شوندگان به شافعان] مى گويند: پروردگارتان چه گفت؟ مى گويند: حق گفت و او است بلندمرتبه و بزرگ. (23) |
| ۞ قُلْ مَنْ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ قُلِ اللَّهُ ۖ وَإِنَّا أَوْ إِيَّاكُمْ لَعَلَىٰ هُدًى أَوْ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (24) |
| [به مشرکان] بگو: چه کسى از آسمان ها و زمين به شما رزق مى دهد؟ بگو: خدا و همانا ما يا شما، يا بر هدايتيم و يا در گمراهى آشکار. (24) |
| قُلْ لَا تُسْأَلُونَ عَمَّا أَجْرَمْنَا وَلَا نُسْأَلُ عَمَّا تَعْمَلُونَ (25) |
| بگو: شما از جرم ما بازخواست نمى شويد و ما از آنچه شما عمل مى کنيد بازخواست نمى شويم. (25) |
| قُلْ يَجْمَعُ بَيْنَنَا رَبُّنَا ثُمَّ يَفْتَحُ بَيْنَنَا بِالْحَقِّ وَهُوَ الْفَتَّاحُ الْعَلِيمُ (26) |
| بگو: پروردگار ما ميان ما جمع مى کند، سپس ميان ما به حق حکم مى کند و او است حکم کننده دانا. (26) |
| قُلْ أَرُونِيَ الَّذِينَ أَلْحَقْتُمْ بِهِ شُرَكَاءَ ۖ كَلَّا ۚ بَلْ هُوَ اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (27) |
| بگو: آنها را که به عنوان شريک هايى به خدا ملحق کرده ايد به من نشان دهيد [تا ببينيم لايق پرستش اند يا نه؟] چنين نيستند بلکه او خداى عزّتمند و حکيم است [و لايق پرستش]. (27) |
| وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا كَافَّةً لِلنَّاسِ بَشِيرًا وَنَذِيرًا وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ (28) |
| و ما تو را نفرستاديم مگر براى همه مردم در حالى که مژده دهنده و اخطارکننده اى، ولى بيشتر مردم معرفت ندارند. (28) |
| وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (29) |
| و [با تمسخر] مى گويند: اگر شما راست مى گوييد اين وعده [قيامت] کى خواهد بود؟ (29) |
| قُلْ لَكُمْ مِيعَادُ يَوْمٍ لَا تَسْتَأْخِرُونَ عَنْهُ سَاعَةً وَلَا تَسْتَقْدِمُونَ (30) |
| بگو: براى شما است وعده روزى که نه لحظه اى از آن عقب مى افتيد و نه جلو مى رويد. (30) |
| وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَنْ نُؤْمِنَ بِهَٰذَا الْقُرْآنِ وَلَا بِالَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ ۗ وَلَوْ تَرَىٰ إِذِ الظَّالِمُونَ مَوْقُوفُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ يَرْجِعُ بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ الْقَوْلَ يَقُولُ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا لَوْلَا أَنْتُمْ لَكُنَّا مُؤْمِنِينَ (31) |
| و آنان که کفر ورزيدند گفتند: ما نه به اين قرآن و نه به آنچه پيش از آن بوده است، هرگز ايمان نخواهيم آورد و [تعجّب مى کنى] اگر ببينى وقتى که ظالمان در پيشگاه پروردگارشان نگه داشته مى شوند در حالى که برخى با بعضى سخن ردّ و بدل مى کنند; آنان که به زبونى کشيده شده اند به مستکبران مى گويند: اگر شما نبوديد ما مؤمن بوديم. (31) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |