| سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 292 |
|
| وَمَنْ يَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ ۖ وَمَنْ يُضْلِلْ فَلَنْ تَجِدَ لَهُمْ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِهِ ۖ وَنَحْشُرُهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ عُمْيًا وَبُكْمًا وَصُمًّا ۖ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۖ كُلَّمَا خَبَتْ زِدْنَاهُمْ سَعِيرًا (97) |
| و هر که را خدا هدايت کند، هدايت يافته او است; و هر که را که گمراه کند هرگز براى آنان در برابر خدا دوستانى نمى يابى [که هدايتشان کند]; و روز قيامت آنان را کور و لال و کر، به رو در افتاده محشور مى کنيم. سراى آنان حهنّم است، هرگاه [شعله آن ]فرو نشيند، شعله اى [تازه ]براى آنها بيفزاييم. (97) |
| ذَٰلِكَ جَزَاؤُهُمْ بِأَنَّهُمْ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا وَقَالُوا أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا وَرُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا (98) |
| اين است سزاى آنان بدان سبب که نشانه هاى[قدرت]ما را انکار کردند و گفتند: آيا وقتى که ما استخوان هاى[از هم جدا ]و[سپس]آردگونه شديم، آيا حتماً در آفرينشى جديد برانگيخته خواهيم شد؟! (98) |
| ۞ أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ قَادِرٌ عَلَىٰ أَنْ يَخْلُقَ مِثْلَهُمْ وَجَعَلَ لَهُمْ أَجَلًا لَا رَيْبَ فِيهِ فَأَبَى الظَّالِمُونَ إِلَّا كُفُورًا (99) |
| آيا [در قدرت حياتبخشىِ ما نينديشيده اند] و نديده اند خدايى که آسمان ها و زمين را آفريده، قادر است که مانند آنان را بيافريند؟ و براى آنها اجلى قرار داده که شکّى در آن نيست; پس ستمکاران جز انکار [کارى] نکردند. (99) |
| قُلْ لَوْ أَنْتُمْ تَمْلِكُونَ خَزَائِنَ رَحْمَةِ رَبِّي إِذًا لَأَمْسَكْتُمْ خَشْيَةَ الْإِنْفَاقِ ۚ وَكَانَ الْإِنْسَانُ قَتُورًا (100) |
| بگو: اگر شما مالک خزانه هاى رحمت پروردگارم بوديد، در آن صورت از ترس تهى دستى [از بخشش آن] خوددارى مى کرديد، و انسان همواره تنگ نظر[و بخيل]است. (100) |
| وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَىٰ تِسْعَ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ ۖ فَاسْأَلْ بَنِي إِسْرَائِيلَ إِذْ جَاءَهُمْ فَقَالَ لَهُ فِرْعَوْنُ إِنِّي لَأَظُنُّكَ يَا مُوسَىٰ مَسْحُورًا (101) |
| و همانا به موسى آن گاه که نزد بنى اسرائيل آمد، نُه آيت روشن داديم ـ پس، از بنى اسرائيل بپرس [که اين آيات چه بوده است] ـ پس فرعون به او گفت: اى موسى! همانا من گمان مى کنم که تو سحر شده هستى. (101) |
| قَالَ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا أَنْزَلَ هَٰؤُلَاءِ إِلَّا رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ بَصَائِرَ وَإِنِّي لَأَظُنُّكَ يَا فِرْعَوْنُ مَثْبُورًا (102) |
| [موسى] گفت: حتماً تو مى دانى اين نشانه ها (معجزات) را که موجب بصيرتند، جز پروردگار آسمان ها و زمين نازل نکرده است; و اى فرعون! همانا من گمان مى کنم که تو هلاک شده هستى. (102) |
| فَأَرَادَ أَنْ يَسْتَفِزَّهُمْ مِنَ الْأَرْضِ فَأَغْرَقْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ جَمِيعًا (103) |
| پس [فرعون] تصميم گرفت آنان (بنى اسرائيل) را از آن سرزمين برکَنَد [و بيرون کُند]; پس او و هر که با او بود همگى را غرق کرديم. (103) |
| وَقُلْنَا مِنْ بَعْدِهِ لِبَنِي إِسْرَائِيلَ اسْكُنُوا الْأَرْضَ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ جِئْنَا بِكُمْ لَفِيفًا (104) |
| و بعد از او به بنى اسرائيل گفتيم: ساکن اين سرزمين شويد; پس وقتى که وعده آخرت بيايد همه شما را با گوناگون بودنتان يکجا مى آوريم. (104) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |