| سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 292 |
|
| وَمَنْ يَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ ۖ وَمَنْ يُضْلِلْ فَلَنْ تَجِدَ لَهُمْ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِهِ ۖ وَنَحْشُرُهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ عُمْيًا وَبُكْمًا وَصُمًّا ۖ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۖ كُلَّمَا خَبَتْ زِدْنَاهُمْ سَعِيرًا (97) |
| هر کس را خدا هدايت کند، هدايت يافته واقعي اوست، و هر کس را (بخاطر اعمالش) گمراه سازد، هاديان و سرپرستاني غير خدا براي او نخواهي يافت، و روز قيامت، آنها را بر صورتهايشان محشور ميکنيم، در حالي که نابينا و گنگ و کرند، جايگاهشان دوزخ است، هر زمان آتش آن فرونشيند، شعله تازه اي بر آنان ميافزاييم! (97) |
| ذَٰلِكَ جَزَاؤُهُمْ بِأَنَّهُمْ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا وَقَالُوا أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا وَرُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا (98) |
| اين کيفر آنهاست، بخاطر اينکه نسبت به آيات ما کافر شدند و گفتند: (آيا هنگامي که ما استخوانهاي پوسيده و خاکهاي پراکندهاي شديم، بار ديگر آفرينش تازه اي خواهيم يافت؟!) (98) |
| ۞ أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ قَادِرٌ عَلَىٰ أَنْ يَخْلُقَ مِثْلَهُمْ وَجَعَلَ لَهُمْ أَجَلًا لَا رَيْبَ فِيهِ فَأَبَى الظَّالِمُونَ إِلَّا كُفُورًا (99) |
| آيا نميدانند خدايي که آسمانها و زمين را آفريده، قادر است مثل آنان را بيافريند (و به زندگي جديد بازشان گرداند)؟! و براي آنان سرآمدي قطعي -که شکي در آن نيست- قرار داده، اما ظالمان، جز کفر و انکار را پذيرا نيستند! (99) |
| قُلْ لَوْ أَنْتُمْ تَمْلِكُونَ خَزَائِنَ رَحْمَةِ رَبِّي إِذًا لَأَمْسَكْتُمْ خَشْيَةَ الْإِنْفَاقِ ۚ وَكَانَ الْإِنْسَانُ قَتُورًا (100) |
| بگو: (اگر شما مالک خزائن رحمت پروردگار من بوديد. در آن صورت، (بخاطر تنگ نظري) امساک ميکرديد، مبادا انفاق، مايه تنگدستي شما شود) و انسان تنگ نظر است! (100) |
| وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَىٰ تِسْعَ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ ۖ فَاسْأَلْ بَنِي إِسْرَائِيلَ إِذْ جَاءَهُمْ فَقَالَ لَهُ فِرْعَوْنُ إِنِّي لَأَظُنُّكَ يَا مُوسَىٰ مَسْحُورًا (101) |
| ما به موسي نه معجزه روشن داديم، پس از بني اسرائيل سوال کن آن زمان که اين (معجزات نه گانه) به سراغ آنها آمد (چگونه بودند)؟! فرعون به او گفت: (اي موسي! گمان ميکنم تو ديوانه (يا ساحري)!) (101) |
| قَالَ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا أَنْزَلَ هَٰؤُلَاءِ إِلَّا رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ بَصَائِرَ وَإِنِّي لَأَظُنُّكَ يَا فِرْعَوْنُ مَثْبُورًا (102) |
| (موسي) گفت: (تو ميداني اين آيات را جز پروردگار آسمانها و زمين -براي روشني دلها- نفرستاده، و من گمان ميکنم اي فرعون، تو (بزودي) هلاک خواهي شد!) (102) |
| فَأَرَادَ أَنْ يَسْتَفِزَّهُمْ مِنَ الْأَرْضِ فَأَغْرَقْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ جَمِيعًا (103) |
| پس (فرعون) تصميم گرفت آنان را از آن سرزمين ريشه کن سازد، ولي ما، او و تمام کساني را که با او بودند، غرق کرديم. (103) |
| وَقُلْنَا مِنْ بَعْدِهِ لِبَنِي إِسْرَائِيلَ اسْكُنُوا الْأَرْضَ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ جِئْنَا بِكُمْ لَفِيفًا (104) |
| و بعد از آن به بني اسرائيل گفتيم: (در اين سرزمين [= مصر و شام] ساکن شويد! اما هنگامي که وعده آخرت فرا رسد، همه شما را دسته جمعي (به آن دادگاه عدل) مي آوريم) (104) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |