| سوره 14 | سوره مبارکه ابراهيم | صفحه 258 |
|
| أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ ۚ إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِيدٍ (19) |
| آيا نديده اى (ندانسته اى) که خدا آسمان ها و زمين را به حق آفريده است؟ اگر بخواهد شما را مى برد و آفريده اى جديد مى آورد. (19) |
| وَمَا ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِيزٍ (20) |
| و اين [کار]بر خدا دشوار نيست. (20) |
| وَبَرَزُوا لِلَّهِ جَمِيعًا فَقَالَ الضُّعَفَاءُ لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُنَّا لَكُمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنْتُمْ مُغْنُونَ عَنَّا مِنْ عَذَابِ اللَّهِ مِنْ شَيْءٍ ۚ قَالُوا لَوْ هَدَانَا اللَّهُ لَهَدَيْنَاكُمْ ۖ سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَجَزِعْنَا أَمْ صَبَرْنَا مَا لَنَا مِنْ مَحِيصٍ (21) |
| و همگى در پيشگاه خدا حاضر شوند; پس ضعيفان به مستکبران گويند: ما پيرو شما بوديم، پس آيا شما چيزى از عذاب خدا را از ما برمى داريد؟ [مستکبران]گويند: اگر خدا ما را هدايت کرده بود، شما را هدايت مى کرديم. [اينک] چه بى صبرى کنيم و چه صبر نماييم. بر ما يکسان است و راه خلاصى براى ما نيست. (21) |
| وَقَالَ الشَّيْطَانُ لَمَّا قُضِيَ الْأَمْرُ إِنَّ اللَّهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَوَعَدْتُكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ ۖ وَمَا كَانَ لِيَ عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ إِلَّا أَنْ دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِي ۖ فَلَا تَلُومُونِي وَلُومُوا أَنْفُسَكُمْ ۖ مَا أَنَا بِمُصْرِخِكُمْ وَمَا أَنْتُمْ بِمُصْرِخِيَّ ۖ إِنِّي كَفَرْتُ بِمَا أَشْرَكْتُمُونِ مِنْ قَبْلُ ۗ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (22) |
| و آن گاه که کار گزارده شود (قيامت برپا گردد) شيطان گويد: بى گمان خدا به شما وعده درست داد و من به شما وعده دادم و خلف وعده کردم و براى من هيچ تسلطى بر شما نبود جز اين که دعوتتان کردم و مرا اجابت کرديد. بنابراين مرا سرزنش نکنيد و خودتان را سرزنش کنيد، نه من فرياد رس شما هستم و نه شما فرياد رس من. من[امروز] اين را که پيشتر مرا شريک [خدا در اطاعت] قرار مى داديد انکار و محکوم مى کنم. بى ترديد ستمکاران برايشان عذابى دردآور است. (22) |
| وَأُدْخِلَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ ۖ تَحِيَّتُهُمْ فِيهَا سَلَامٌ (23) |
| و کسانى که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده اند، در باغهايى درآورده مى شوند که از پايين آنها نهرها روان است; در آنها به اذن پروردگارشان جاودانه اند; درودشان در آن جا <سلام> است. (23) |
| أَلَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِي السَّمَاءِ (24) |
| آيا نديده اى که خدا چگونه مَثَلى زده است؟ کلمه اى نيکو مانند درختى نيکو است; ريشه آن پابرجا و شاخ و برگش در آسمان است. (24) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |