| سوره 14 | سوره مبارکه ابراهيم | صفحه 259 |
|
| تُؤْتِي أُكُلَهَا كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا ۗ وَيَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (25) |
| در هر زمانى ميوه اش را به اذن پروردگارش مى دهد. و خدا مَثَل ها را براى مردم مى زند، شايد هشيار و آگاه شوند. (25) |
| وَمَثَلُ كَلِمَةٍ خَبِيثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبِيثَةٍ اجْتُثَّتْ مِنْ فَوْقِ الْأَرْضِ مَا لَهَا مِنْ قَرَارٍ (26) |
| و مثلِ کلمه اى نامطلوب چون درختى نامطلوب است که از بالاى زمين ريشه کن شده و هيچ قرار و ثباتى براى آن نيست. (26) |
| يُثَبِّتُ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَةِ ۖ وَيُضِلُّ اللَّهُ الظَّالِمِينَ ۚ وَيَفْعَلُ اللَّهُ مَا يَشَاءُ (27) |
| خدا کسانى را که ايمان آورده اند، در زندگى دنيا و در آخرت با قول استوار پابرجا مى کند و خدا ستمکاران را گمراه مى سازد و هر چه خدا بخواهد انجام مى دهد. (27) |
| ۞ أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ كُفْرًا وَأَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ (28) |
| آيا ننگريستى به کسانى که [سپاس]نعمت خدا را تبديل به ناسپاسى کردند و مردم خود را به سراى هلاکت درآوردند؟! (28) |
| جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَهَا ۖ وَبِئْسَ الْقَرَارُ (29) |
| [يعنى]جهنّم که در آن مى سوزند و بد قرارگاهى است. (29) |
| وَجَعَلُوا لِلَّهِ أَنْدَادًا لِيُضِلُّوا عَنْ سَبِيلِهِ ۗ قُلْ تَمَتَّعُوا فَإِنَّ مَصِيرَكُمْ إِلَى النَّارِ (30) |
| و براى خدا همتايانى قرار دادند تا [در نتيجه، مردم را] از راه او گمراه کنند. بگو: [چند روزى ]بهره برگيريد که حتماً سير شما به سوى آتش است. (30) |
| قُلْ لِعِبَادِيَ الَّذِينَ آمَنُوا يُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِيَةً مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لَا بَيْعٌ فِيهِ وَلَا خِلَالٌ (31) |
| به آن بندگانم که ايمان آورده اند بگو: نماز را به پا دارند و از آنچه نصيب آنان کرده ايم، پنهان و آشکار انفاق کنند; پيش از آن که روزى بيايد که در آن نه داد و ستدى باشد و نه دوستى اى. (31) |
| اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَأَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَكُمْ ۖ وَسَخَّرَ لَكُمُ الْفُلْكَ لِتَجْرِيَ فِي الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ ۖ وَسَخَّرَ لَكُمُ الْأَنْهَارَ (32) |
| خدا کسى است که آسمان ها و زمين را آفريد و از آسمان آبى فرود آورد که به وسيله آن برخى از ثمرات (فراورده ها) را بيرون آورد که رزق شما باشد و کشتى ها را[نيز] براى شما رام کرد، تا به فرمان او در دريا روان گردند و نهرها را براى شما رام کرد. (32) |
| وَسَخَّرَ لَكُمُ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ دَائِبَيْنِ ۖ وَسَخَّرَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ (33) |
| و خورشيد و ماه را که پيوسته در کارند، براى شما رام کرد و شب و روز را[نيز] براى شما رام کرد. (33) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |