| سوره 14 | سوره مبارکه ابراهيم | صفحه 258 |
|
| أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ ۚ إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِيدٍ (19) |
| آيا نديدي خداوند، آسمانها و زمين را بحق آفريده است؟! اگر بخواهد، شما را ميبرد و خلق تازه اي مي آورد! (19) |
| وَمَا ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِيزٍ (20) |
| و اين کار براي خدا مشکل نيست! (20) |
| وَبَرَزُوا لِلَّهِ جَمِيعًا فَقَالَ الضُّعَفَاءُ لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُنَّا لَكُمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنْتُمْ مُغْنُونَ عَنَّا مِنْ عَذَابِ اللَّهِ مِنْ شَيْءٍ ۚ قَالُوا لَوْ هَدَانَا اللَّهُ لَهَدَيْنَاكُمْ ۖ سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَجَزِعْنَا أَمْ صَبَرْنَا مَا لَنَا مِنْ مَحِيصٍ (21) |
| و (در قيامت)، همه آنها در برابر خدا ظاهر ميشوند، در اين هنگام، ضعفا [= دنبالهروان نادان] به مستکبران (و رهبران گمراه) ميگويند: (ما پيروان شما بوديم! آيا (اکنون که بخاطر پيروي از شما گرفتار مجازات الهي شده ايم،) شما حاضريد سهمي از عذاب الهي را بپذيريد و از ما برداريد؟) آنها ميگويند: (اگر خدا ما را هدايت کرده بود، ما نيز شما را هدايت ميکرديم! (ولي کار از اينها گذشته است،) چه بيتابي کنيم و چه شکيبايي، تفاوتي براي ما ندارد، راه گريزي براي ما نيست!) (21) |
| وَقَالَ الشَّيْطَانُ لَمَّا قُضِيَ الْأَمْرُ إِنَّ اللَّهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَوَعَدْتُكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ ۖ وَمَا كَانَ لِيَ عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ إِلَّا أَنْ دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِي ۖ فَلَا تَلُومُونِي وَلُومُوا أَنْفُسَكُمْ ۖ مَا أَنَا بِمُصْرِخِكُمْ وَمَا أَنْتُمْ بِمُصْرِخِيَّ ۖ إِنِّي كَفَرْتُ بِمَا أَشْرَكْتُمُونِ مِنْ قَبْلُ ۗ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (22) |
| و شيطان، هنگامي که کار تمام ميشود، ميگويد: (خداوند به شما وعده حق داد، و من به شما وعده (باطل) دادم، و تخلف کردم! من بر شما تسلطي نداشتم، جز اينکه دعوتتان کردم و شما دعوت مرا پذيرفتيد! بنابر اين، مرا سرزنش نکنيد، خود را سرزنش کنيد! نه من فريادرس شما هستم، و نه شما فريادرس من! من نسبت به شرک شما درباره خود، که از قبل داشتيد، (و اطاعت مرا همرديف اطاعت خدا قرار داديد) بيزار و کافرم!) مسلما ستمکاران عذاب دردناکي دارند! (22) |
| وَأُدْخِلَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ ۖ تَحِيَّتُهُمْ فِيهَا سَلَامٌ (23) |
| و کساني را که ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، به باغهاي بهشت وارد ميکنند، باغهايي که نهرها از زير درختانش جاري است، به اذن پروردگارشان، جاودانه در آن ميمانند، و تحيت آنها در آن، (سلام) است. (23) |
| أَلَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِي السَّمَاءِ (24) |
| آيا نديدي چگونه خداوند ( کلمه طيبه) (و گفتار پاکيزه) را به درخت پاکيزه اي تشبيه کرده که ريشه آن (در زمين) ثابت، و شاخه آن در آسمان است؟! (24) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |