| سوره 40 | سوره مبارکه غافر | صفحه 468 |
|
| رَبَّنَا وَأَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدْتَهُمْ وَمَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَأَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّيَّاتِهِمْ ۚ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (8) |
| پروردگارا! آنها را در باغهاي جاويدان بهشت که به آنها وعده فرمودهاي وارد کن، همچنين از پدران و همسران و فرزندانشان هر کدام که صالح بودند، که تو توانا و حکيمي! (8) |
| وَقِهِمُ السَّيِّئَاتِ ۚ وَمَنْ تَقِ السَّيِّئَاتِ يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ ۚ وَذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (9) |
| و آنان را از بديها نگاه دار، و هر کس را که در آن روز از بديها نگاه داري، مشمول رحمتت ساختهاي، و اين است همان رستگاري عظيم! (9) |
| إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يُنَادَوْنَ لَمَقْتُ اللَّهِ أَكْبَرُ مِنْ مَقْتِكُمْ أَنْفُسَكُمْ إِذْ تُدْعَوْنَ إِلَى الْإِيمَانِ فَتَكْفُرُونَ (10) |
| کساني را که کافر شدند روز قيامت صدا ميزنند که عداوت و خشم خداوند نسبت به شما از عداوت و خشم خودتان نسبت به خودتان بيشتر است، چرا که بسوي ايمان دعوت ميشديد، ولي انکار ميکرديد! (10) |
| قَالُوا رَبَّنَا أَمَتَّنَا اثْنَتَيْنِ وَأَحْيَيْتَنَا اثْنَتَيْنِ فَاعْتَرَفْنَا بِذُنُوبِنَا فَهَلْ إِلَىٰ خُرُوجٍ مِنْ سَبِيلٍ (11) |
| آنها ميگويند: (پروردگارا! ما را دو بار ميراندي و دو بار زنده کردي، اکنون به گناهان خود معترفيم، آيا راهي براي خارج شدن (از دوزخ) وجود دارد؟) (11) |
| ذَٰلِكُمْ بِأَنَّهُ إِذَا دُعِيَ اللَّهُ وَحْدَهُ كَفَرْتُمْ ۖ وَإِنْ يُشْرَكْ بِهِ تُؤْمِنُوا ۚ فَالْحُكْمُ لِلَّهِ الْعَلِيِّ الْكَبِيرِ (12) |
| اين بخاطر آن است که وقتي خداوند به يگانگي خوانده ميشد انکار ميکرديد، و اگر براي او همتايي ميپنداشتند ايمان مي آورديد، اکنون داوري مخصوص خداوند بلندمرتبه و بزرگ است (و شما را مطابق عدل خود کيفر ميدهد). (12) |
| هُوَ الَّذِي يُرِيكُمْ آيَاتِهِ وَيُنَزِّلُ لَكُمْ مِنَ السَّمَاءِ رِزْقًا ۚ وَمَا يَتَذَكَّرُ إِلَّا مَنْ يُنِيبُ (13) |
| او کسي است که آيات خود را به شما نشان ميدهد و از آسمان براي شما روزي (با ارزشي) ميفرستد، تنها کساني متذکر اين حقايق ميشوند که بسوي خدا باز ميگردند. (13) |
| فَادْعُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ (14) |
| (تنها) خدا را بخوانيد و دين خود را براي او خالص کنيد، هرچند کافران ناخشنود باشند! (14) |
| رَفِيعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ يُلْقِي الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَىٰ مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ لِيُنْذِرَ يَوْمَ التَّلَاقِ (15) |
| او درجات (بندگان صالح) را بالا ميبرد، او صاحب عرش است، روح (مقدس) را به فرمانش بر هر کس از بندگانش که بخواهد القاء ميکند تا (مردم را) از روز ملاقات [= روز رستاخيز] بيم دهد! (15) |
| يَوْمَ هُمْ بَارِزُونَ ۖ لَا يَخْفَىٰ عَلَى اللَّهِ مِنْهُمْ شَيْءٌ ۚ لِمَنِ الْمُلْكُ الْيَوْمَ ۖ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ (16) |
| روزي که همه آنان آشکار ميشوند و چيزي از آنها بر خدا پنهان نخواهد ماند، (و گفته ميشود:) حکومت امروز براي کيست؟ براي خداوند يکتاي قهار است! (16) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |