| سوره 40 | سوره مبارکه غافر | صفحه 468 |
|
| رَبَّنَا وَأَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدْتَهُمْ وَمَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَأَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّيَّاتِهِمْ ۚ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (8) |
| پروردگارا ، و آنان را به بهشت هايى هميشگى که وعده شان داده اى درآور ، و از پدران و همسران و نسل هايشان کسانى را که شايسته ورود به بهشت اند به آنان ملحق کن; همانا تو مقتدر و شکست ناپذيرى و کارهايت همه براساس حکمت است . (8) |
| وَقِهِمُ السَّيِّئَاتِ ۚ وَمَنْ تَقِ السَّيِّئَاتِ يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ ۚ وَذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (9) |
| و آنان را روز قيامت از ناگوارى ها حفظ کن ، که هر که را در آن روز از ناگوارى ها حفظ کنى قطعاً او را مشمول رحمت خود ساخته اى ، و اين است کاميابى بزرگ . (9) |
| إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يُنَادَوْنَ لَمَقْتُ اللَّهِ أَكْبَرُ مِنْ مَقْتِكُمْ أَنْفُسَكُمْ إِذْ تُدْعَوْنَ إِلَى الْإِيمَانِ فَتَكْفُرُونَ (10) |
| به يقين ، کسانى که کافر شده اند ، آن گاه که عذاب قيامت را مى چشند ، از سوى خدا به آنان ندا داده مى شود که : قطعاً دشمنى خدا با شما سخت تر از دشمنى شما با خودتان است . شما آن گاه با خود دشمنى کرديد و اين عذاب را براى خود فراهم آورديد که به ايمان فرا خوانده مى شديد ولى کفر مىورزيديد . (10) |
| قَالُوا رَبَّنَا أَمَتَّنَا اثْنَتَيْنِ وَأَحْيَيْتَنَا اثْنَتَيْنِ فَاعْتَرَفْنَا بِذُنُوبِنَا فَهَلْ إِلَىٰ خُرُوجٍ مِنْ سَبِيلٍ (11) |
| آنان در دوزخ مى گويند : پروردگارا ، ما را دو بار ميراندى و دو بار زنده کردى ، ( نخست در دنيا ميراندى و حيات برزخى بخشيدى ، و بار ديگر جان ما را در برزخ گرفتى و حيات اُخروى بخشيدى ) اکنون معاد را باور کرديم و به گناهان خود اعتراف نموديم; آيا براى بيرون شدن از اين جا راهى هست ؟ (11) |
| ذَٰلِكُمْ بِأَنَّهُ إِذَا دُعِيَ اللَّهُ وَحْدَهُ كَفَرْتُمْ ۖ وَإِنْ يُشْرَكْ بِهِ تُؤْمِنُوا ۚ فَالْحُكْمُ لِلَّهِ الْعَلِيِّ الْكَبِيرِ (12) |
| به آنان گفته مى شود : اى کفرپيشگان ، اين کيفر به سزاى آن است که چون خداوند به يکتايى خوانده مى شد انکار مى کرديد ، و اگر چيزى شريک او قرار داده مى شد آن را باور مى نموديد . اينک داورى از آنِ خداوند بلند مرتبه و بزرگ است که در حق شما هر چه بخواهد حکم مى کند . (12) |
| هُوَ الَّذِي يُرِيكُمْ آيَاتِهِ وَيُنَزِّلُ لَكُمْ مِنَ السَّمَاءِ رِزْقًا ۚ وَمَا يَتَذَكَّرُ إِلَّا مَنْ يُنِيبُ (13) |
| اوست آن که نشانه هاى خود را در ربوبيت و تدبير هستى به شما نشان مى دهد و از آسمان براى شما روزى فرو مى فرستد ، ولى جز کسى که به خدا روى آورده است اين حقيقت را درنمى يابد . (13) |
| فَادْعُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ (14) |
| پس اى مؤمنان ، خدا را در حالى که عبادت خود را ويژه او ساخته ايد بپرستيد و در راهى که او براى شما ترسيم کرده است گام برداريد ، هر چند کافران خوش نداشته باشند . (14) |
| رَفِيعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ يُلْقِي الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَىٰ مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ لِيُنْذِرَ يَوْمَ التَّلَاقِ (15) |
| اوست آن که مرتبه هاى فرمانروايى اش بسى بلند است و صاحب عرش عظيم است . روح نبوت را که از امر اوست بر هر کس از بندگانش که بخواهد القا مى کند و او را به رسالت برمى انگيزد تا مردم را از روز ديدارشان با خدا بيم دهد; (15) |
| يَوْمَ هُمْ بَارِزُونَ ۖ لَا يَخْفَىٰ عَلَى اللَّهِ مِنْهُمْ شَيْءٌ ۚ لِمَنِ الْمُلْكُ الْيَوْمَ ۖ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ (16) |
| از روزى که آنان با برکنار شدن حجاب ها درمى يابند که در پيشگاه خدا آشکارند و هيچ چيزى از آنان بر خدا پنهان نيست . آن زمان از جانب خدا ندا مى رسد که : امروز فرمانروايى از آنِ کيست ؟ و خود پاسخ مى گويد که : از آنِ خداوندِ يگانه است که بر همه موجودات چيره است . (16) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |