| سوره 36 | سوره مبارکه يس | صفحه 442 |
|
| ۞ وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَىٰ قَوْمِهِ مِنْ بَعْدِهِ مِنْ جُنْدٍ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا كُنَّا مُنْزِلِينَ (28) |
| و ما بعد از او بر قومش هيچ لشکري از آسمان نفرستاديم، و هرگز سنت ما بر اين نبود، (28) |
| إِنْ كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ (29) |
| (بلکه) فقط يک صيحه آسماني بود، ناگهان همگي خاموش شدند! (29) |
| يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (30) |
| افسوس بر اين بندگان که هيچ پيامبري براي هدايت آنان نيامد مگر اينکه او را استهزا ميکردند! (30) |
| أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ (31) |
| آيا نديدند چقدر از اقوام پيش از آنان را (بخاطر گناهانشان) هلاک کرديم، آنها هرگز به سوي ايشان بازنميگردند (و زنده نميشوند)! (31) |
| وَإِنْ كُلٌّ لَمَّا جَمِيعٌ لَدَيْنَا مُحْضَرُونَ (32) |
| و همه آنان (روز قيامت) نزد ما احضار ميشوند! (32) |
| وَآيَةٌ لَهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ (33) |
| زمين مرده براي آنها آيتي است، ما آن را زنده کرديم و دانه هاي (غذايي) از آن خارج ساختيم که از آن ميخورند، (33) |
| وَجَعَلْنَا فِيهَا جَنَّاتٍ مِنْ نَخِيلٍ وَأَعْنَابٍ وَفَجَّرْنَا فِيهَا مِنَ الْعُيُونِ (34) |
| و در آن باغهايي از نخلها و انگورها قرار داديم و چشمه هايي از آن جاري ساختيم، (34) |
| لِيَأْكُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ وَمَا عَمِلَتْهُ أَيْدِيهِمْ ۖ أَفَلَا يَشْكُرُونَ (35) |
| تا از ميوه آن بخورند در حالي که دست آنان هيچ دخالتي در ساختن آن نداشته است! آيا شکر خدا را بجا نمي آورند؟! (35) |
| سُبْحَانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ وَمِنْ أَنْفُسِهِمْ وَمِمَّا لَا يَعْلَمُونَ (36) |
| منزه است کسي که تمام زوجها را آفريد، از آنچه زمين ميروياند، و از خودشان، و از آنچه نميدانند! (36) |
| وَآيَةٌ لَهُمُ اللَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُمْ مُظْلِمُونَ (37) |
| شب (نيز) براي آنها نشانه اي است (از عظمت خدا)، ما روز را از آن برميگيريم، ناگهان تاريکي آنان را فرا ميگيرد! (37) |
| وَالشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَهَا ۚ ذَٰلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ (38) |
| و خورشيد (نيز براي آنها آيتي است) که پيوسته بسوي قرارگاهش در حرکت است، اين تقدير خداوند قادر و داناست. (38) |
| وَالْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّىٰ عَادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ (39) |
| و براي ماه منزلگاه هايي قرار داديم، (و هنگامي که اين منازل را طي کرد) سرانجام بصورت (شاخه کهنه قوسي شکل و زرد رنگ خرما) در مي آيد. (39) |
| لَا الشَّمْسُ يَنْبَغِي لَهَا أَنْ تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَلَا اللَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ ۚ وَكُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ (40) |
| نه خورشيد را سزاست که به ماه رسد، و نه شب بر روز پيشي ميگيرد، و هر کدام در مسير خود شناورند. (40) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |