| سوره 70 | سوره مبارکه المعارج | صفحه 569 |
|
| يُبَصَّرُونَهُمْ ۚ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ (11) |
| چون حقيقت حالشان به آنها بنمايند آن روز کافر بدکار آرزو کند که کاش توانستي فرزندانش را فداي خود سازد و از عذاب برهد. (11) |
| وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ (12) |
| و هم زن و برادرش. (12) |
| وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ (13) |
| و هم خويشان و قبيله‌اش را که هميشه حمايتش مي‌کردند. (13) |
| وَمَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنْجِيهِ (14) |
| و هر که را روي زمين است خواهد همه را فداي خويش گردند تا مگر او را (از آن عذاب) برهاند. (14) |
| كَلَّا ۖ إِنَّهَا لَظَىٰ (15) |
| و هرگز نجات نيابد که آتش دوزخ بر او شعله‌ور است. (15) |
| نَزَّاعَةً لِلشَّوَىٰ (16) |
| تا سر و صورت و اندمش پاک بسوزد. (16) |
| تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّىٰ (17) |
| دوزخ کسي را مي‌خواند که از خدا رو گردانيده و با حق مخالفت کرده. (17) |
| وَجَمَعَ فَأَوْعَىٰ (18) |
| و مال دنيا را جمع کرده و همه را ذخيره نموده است. (18) |
| ۞ إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا (19) |
| که انسان مخلوقي طبعا سخت حريص و بي‌صبر است. (19) |
| إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا (20) |
| چون شر و زياني به او رسد سخت جزع و بي‌قراري کند. (20) |
| وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا (21) |
| و چون مال و دولتي به او رو کند منع (احسان) نمايد. (21) |
| إِلَّا الْمُصَلِّينَ (22) |
| مگر نماز گزاران حقيقي. (22) |
| الَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ (23) |
| آنان که دايم در نماز (و طاعت الهي) عمر گذرانند. (23) |
| وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ (24) |
| و آنان که در مال و دايي خود حقّي معيّن و معلوم گردانند. (24) |
| لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ (25) |
| تا به فقيران سائل و فقيران آبرومند محروم رسانند. (25) |
| وَالَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ (26) |
| و آنان که روز قيامت و جزا را تصديق کنند. (26) |
| وَالَّذِينَ هُمْ مِنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ (27) |
| و آنان که از قهر و عذاب خداي خويش سخت ترسانند. (27) |
| إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ (28) |
| که از عذاب خدا هيچ کس ايمن نتواند بود. (28) |
| وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ (29) |
| و آنان که اندام خود را (از شهوت راني) نگاه مي‌دارند. (29) |
| إِلَّا عَلَىٰ أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ (30) |
| مگر بر زنان حلال و کنيزان ملکي خويش که (از اعمال شهوت با آنها) هيچ ملامت ندارند. (30) |
| فَمَنِ ابْتَغَىٰ وَرَاءَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْعَادُونَ (31) |
| و هر که غير از اين جويد اينان به حقيقت متعدي و ستمکارند. (31) |
| وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ (32) |
| و آنان که امانت و عهد و پيمانشان را رعايت کنند. (32) |
| وَالَّذِينَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ (33) |
| و آنان که براي گواهي به حق قيام کنند. (33) |
| وَالَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ (34) |
| و آنان که نماز خود را (به وقت و شرايط و حضور قلب) محافظت کنند. (34) |
| أُولَٰئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُكْرَمُونَ (35) |
| آنان در باغها (ي بهشت ابد) با عزّت و احترام متنعّمند. (35) |
| فَمَالِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ (36) |
| (اي رسول) چه شده است کافران را که (با تمسخر) به جانبت مي‌شتابند؟! (36) |
| عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِينَ (37) |
| از راست و چپ گروه گروه (باز پراکنده مي‌شوند و به دين خدا نمي‌گروند). (37) |
| أَيَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ (38) |
| آيا هر يک طمع دارند که باز آنها را در بهشت با ناز و نعمت داخل کنند؟! (38) |
| كَلَّا ۖ إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِمَّا يَعْلَمُونَ (39) |
| هرگز اين نشود (چون) آنها خود مي‌دانند که ما آنها را از چه (نطفه پستي) آفريده‌ايم (باز به آفريننده خود ايمان نمي‌آورند و به کفر مي‌شتابند و طمع آن دارند که چون مؤمنان به بهشت روند). (39) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |