| سوره 70 | سوره مبارکه المعارج | صفحه 569 |
|
| يُبَصَّرُونَهُمْ ۚ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ (11) |
| خويشاوندان را روز قيامت به يکديگر نشان مى دهند ، ولى از حال ديگرى جويا نمى شوند ، گناهکار دوست دارد و آرزو مى کند که در برابر عذاب آن روز پسرانش را فديه دهد ، (11) |
| وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ (12) |
| و نيز همسر و برادرش را ، (12) |
| وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ (13) |
| و خويشاوندان نزديکش را همانان که امروز او را در کنار خود مى گيرند و پناه مى دهند ، (13) |
| وَمَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنْجِيهِ (14) |
| و همه کسانى را که در روى زمينند ، سپس اين فديه او را از عذاب برهاند . (14) |
| كَلَّا ۖ إِنَّهَا لَظَىٰ (15) |
| نه ! هرگز فديه اثرى نمى بخشد ، چرا که آن آتش آتشى شعلهور است و خاموش نمى گردد; (15) |
| نَزَّاعَةً لِلشَّوَىٰ (16) |
| دست ها و پاها را مى سوزاند و از جاى برمى کَند . (16) |
| تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّىٰ (17) |
| و به سوى خود فرا مى خواند آن کسى را که به ايمان پشت کرده و از پرستش خدا روى برتافته ، (17) |
| وَجَمَعَ فَأَوْعَىٰ (18) |
| و ثروتى گرد آورده و آن را در جايى نگه داشته و به مستمندان کمک نکرده است . (18) |
| ۞ إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا (19) |
| به راستى انسان آزمند و حريص آفريده شده است . (19) |
| إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا (20) |
| چون گزندى به او برسد بى تابى مى کند و ناله و اندوه سر مى دهد . (20) |
| وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ مَنُوعًا (21) |
| و چون خيرى به او روى بياورد ، آن را به شدت از ديگران باز مى دارد . (21) |
| إِلَّا الْمُصَلِّينَ (22) |
| مگر نمازگزاران ، (22) |
| الَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ (23) |
| همانان که بر نماز خود مداومت مى کنند ، (23) |
| وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ (24) |
| و آنان که مى دانند در اموالشان حقى است معلوم و معين ، (24) |
| لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ (25) |
| براى نيازمندى که سؤال مى کند و بينوايى که از درخواست کردن اِبا دارد; (25) |
| وَالَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ (26) |
| و آنان که روز جزا را تصديق کرده و تصديق خود را در عمل نشان مى دهند . (26) |
| وَالَّذِينَ هُمْ مِنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ (27) |
| و آنان که از عذاب پروردگارشان بيمناکند . (27) |
| إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَيْرُ مَأْمُونٍ (28) |
| چرا که ] مى دانند [ کسى را از عذاب پروردگارشان ايمنى نداده اند . (28) |
| وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ (29) |
| و آنان که دامن خود را حفظ مى کنند ، (29) |
| إِلَّا عَلَىٰ أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ (30) |
| مگر از همسرانشان يا کنيزانى که مالک آنها شده اند که اينان نکوهش نمى شوند . (30) |
| فَمَنِ ابْتَغَىٰ وَرَاءَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْعَادُونَ (31) |
| پس کسانى که راهى جز آنچه مقرر شده است طلب کنند ، قطعاً از مرز الهى گذشته اند . (31) |
| وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ (32) |
| و آنان که امانت هاى يکديگر را پاس مى دارند و بر پيمان خود ، وفادارند . (32) |
| وَالَّذِينَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ (33) |
| و آنان که شهادت هاى خود را برپا مى دارند ( در تحمل و اداى آن هيچ گونه کوتاهى نمى کنند و در آن تغييرى نمى دهند ) . (33) |
| وَالَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ (34) |
| و آنان که بر نماز خود مراقبت دارند و آداب کمال آن را رعايت مى کنند . (34) |
| أُولَٰئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُكْرَمُونَ (35) |
| اينان در بوستان هاى بهشتى خواهند بود و ] در آن جا [ مورد احترام قرار خواهند گرفت . (35) |
| فَمَالِ الَّذِينَ كَفَرُوا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ (36) |
| با اين وصف که کفر موجب ورود به دوزخ ، و ايمان موجب ورود به بهشت است ، کسانى که اظهار ايمان کرده و در حقيقت کافرند ، چه مقصدى دارند که در کنار تو قرار مى گيرند و ديده از تو باز نمى گيرند ( همواره ملازم تو هستند ) ؟ (36) |
| عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِينَ (37) |
| از جانب راست و چپ و گروه گروه ؟ (37) |
| أَيَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ (38) |
| آيا هر يک از آنان طمع دارد که با اين حضورش ، به بهشتِ سرشار از نعمت درآورده شود ؟ (38) |
| كَلَّا ۖ إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِمَّا يَعْلَمُونَ (39) |
| چنين نيست ! ما آنان را از چيزى ( نطفه ) که خود مى دانند آفريده ايم . (39) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |