| سوره 23 | سوره مبارکه المؤمنون | صفحه 344 |
|
| فَإِذَا اسْتَوَيْتَ أَنْتَ وَمَنْ مَعَكَ عَلَى الْفُلْكِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي نَجَّانَا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (28) |
| پس چون با همراهانت در کشتي نشستي بگو: ستايش خداي را که ما را از (ظلم) ستمکاران نجات داد. (28) |
| وَقُلْ رَبِّ أَنْزِلْنِي مُنْزَلًا مُبَارَكًا وَأَنْتَ خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ (29) |
| و باز بگو: پروردگارا، مرا به منزلي مبارک فرود آور که تو بهترين کسي هستي که به منزل خير و سعادت تواني فرود آورد. (29) |
| إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ وَإِنْ كُنَّا لَمُبْتَلِينَ (30) |
| همانا در اين حکايت آيت و عبرتهاست و البته ما (بندگان را به اين‌گونه حوادث) آزمايش کننده‌ايم. (30) |
| ثُمَّ أَنْشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْنًا آخَرِينَ (31) |
| پس از هلاک قوم نوح باز قوم ديگري ايجاد کرديم. (31) |
| فَأَرْسَلْنَا فِيهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۖ أَفَلَا تَتَّقُونَ (32) |
| و در ميان آن قوم باز رسولي از خودشان (يعني هود را) فرستاديم که خداي يکتا را پرستش کنيد که جز او شما را خدايي نيست، آيا خداترس و باتقوا نمي‌شويد؟ (32) |
| وَقَالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِلِقَاءِ الْآخِرَةِ وَأَتْرَفْنَاهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا مَا هَٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يَأْكُلُ مِمَّا تَأْكُلُونَ مِنْهُ وَيَشْرَبُ مِمَّا تَشْرَبُونَ (33) |
| و باز اشراف و اعيان قوم وي که کافر شدند و عالم آخرت را تکذيب کردند و ما متنعّمشان در حيات دنيا کرده بوديم (به مردم) گفتند که اين شخص بشري مانند شما بيش نيست که از هر چه شما بشر مي‌خوريد و مي‌آشاميد او هم مي‌خورد و مي‌آشامد. (33) |
| وَلَئِنْ أَطَعْتُمْ بَشَرًا مِثْلَكُمْ إِنَّكُمْ إِذًا لَخَاسِرُونَ (34) |
| و شما مردم اگر بشري مانند خود را اطاعت کنيد بسيار زيانکار خواهيد بود. (34) |
| أَيَعِدُكُمْ أَنَّكُمْ إِذَا مِتُّمْ وَكُنْتُمْ تُرَابًا وَعِظَامًا أَنَّكُمْ مُخْرَجُونَ (35) |
| آيا به شما نويد مي‌دهد که پس از آنکه مرديد و استخوانهاي شما هم پوسيد و خاک شد باز (از گور) بيرونتان آرند؟! (35) |
| ۞ هَيْهَاتَ هَيْهَاتَ لِمَا تُوعَدُونَ (36) |
| هيهات، هيهات که اين وعده‌ها که به شما مي‌دهند راست باشد! (36) |
| إِنْ هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا الدُّنْيَا نَمُوتُ وَنَحْيَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوثِينَ (37) |
| زندگاني جز اين چند روزه حيات دنيايمان بيش نيست که زنده شده و خواهيم مرد و ديگر هرگز برانگيخته نخواهيم شد. (37) |
| إِنْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا وَمَا نَحْنُ لَهُ بِمُؤْمِنِينَ (38) |
| و اين شخص جز آنکه مردي است که دروغ و افترا بر خدا مي‌بندد هيچ مزيّت ندارد و ما هرگز به او ايمان نخواهيم آورد. (38) |
| قَالَ رَبِّ انْصُرْنِي بِمَا كَذَّبُونِ (39) |
| آن رسول هم عرض کرد: خدايا، مرا بر اين قوم که تکذيب من کردند ياري فرما. (39) |
| قَالَ عَمَّا قَلِيلٍ لَيُصْبِحُنَّ نَادِمِينَ (40) |
| خدا فرمود: اندک زماني نگذرد که اين قوم سخت پشيمان خواهند شد. (40) |
| فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ بِالْحَقِّ فَجَعَلْنَاهُمْ غُثَاءً ۚ فَبُعْدًا لِلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (41) |
| تا آن‌گاه که صيحه و بانگ آسماني (عذاب) آنها را بگرفت و ما آنان را خار و خاشاک بيابان ساختيم، که ستمکاران را (از رحمت الهي) دوري باد. (41) |
| ثُمَّ أَنْشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قُرُونًا آخَرِينَ (42) |
| پس از هلاک اينان باز اقوامي ديگر پديد آورديم. (42) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |