| سوره 23 | سوره مبارکه المؤمنون | صفحه 345 |
|
| مَا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا يَسْتَأْخِرُونَ (43) |
| هيچ قومي از اجل خود پس و پيش نخواهند افتاد. (43) |
| ثُمَّ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا تَتْرَىٰ ۖ كُلَّ مَا جَاءَ أُمَّةً رَسُولُهَا كَذَّبُوهُ ۚ فَأَتْبَعْنَا بَعْضَهُمْ بَعْضًا وَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِيثَ ۚ فَبُعْدًا لِقَوْمٍ لَا يُؤْمِنُونَ (44) |
| سپس پيغمبران خود را پي در پي فرستاديم و هر قومي که رسول بر آنها آمد آن رسول را تکذيب و انکار کردند، ما هم آنها را از پي يکديگر همه را هلاک کرديم و داستانهاي هلاک آن اقوام را عبرت ديگران ساختيم، که قوم بي‌ايمان را (از رحمت خدا) دوري باد. (44) |
| ثُمَّ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ وَأَخَاهُ هَارُونَ بِآيَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِينٍ (45) |
| آن‌گاه موسي و برادرش هارون را فرستاديم با آيات و معجزات خود و حجّت روشن. (45) |
| إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَاسْتَكْبَرُوا وَكَانُوا قَوْمًا عَالِينَ (46) |
| به سوي فرعون و اشراف قومش، آنها هم تکبر و نخوت کردند، زيرا آنان مردمي متکبّر و سرکش بودند. (46) |
| فَقَالُوا أَنُؤْمِنُ لِبَشَرَيْنِ مِثْلِنَا وَقَوْمُهُمَا لَنَا عَابِدُونَ (47) |
| از اين رو گفتند: چرا ما به دو بشر مثل خودمان ايمان آريم در صورتي که طايفه اين دو مرد ما را اطاعت و بندگي مي‌کنند؟ (47) |
| فَكَذَّبُوهُمَا فَكَانُوا مِنَ الْمُهْلَكِينَ (48) |
| پس موسي و هارون را تکذيب کرده و بدين سبب همه هلاک شدند. (48) |
| وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ (49) |
| و همانا ما به موسي کتاب تورات را فرستاديم، باشد که آنها هدايت شوند. (49) |
| وَجَعَلْنَا ابْنَ مَرْيَمَ وَأُمَّهُ آيَةً وَآوَيْنَاهُمَا إِلَىٰ رَبْوَةٍ ذَاتِ قَرَارٍ وَمَعِينٍ (50) |
| و ما پسر مريم و مادرش را آيت و معجزه بزرگ گردانيديم و هر دو را به سرزمين بلندي که آنجا مکاني هموار و چشمه‌سار بود (شام و بيت المقدس) منزل داديم. (50) |
| يَا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا ۖ إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ (51) |
| اي رسولان، از غذاهاي پاکيزه (حلال) تناول کنيد و به نيکوکاري و اعمال صالح پردازيد که من به هر چه مي‌کنيد آگاهم. (51) |
| وَإِنَّ هَٰذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاتَّقُونِ (52) |
| و اين مردم همه يک دين و متفق الکلمه يک امت شمايند و من يگانه خداي شما هستم، پس از من بترسيد. (52) |
| فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَيْنَهُمْ زُبُرًا ۖ كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ (53) |
| آن‌گاه مردم (با وجود اين سفارش خدا) امر (دين) خود را پاره پاره کردند (و در آيين، فرقه فرقه شدند) و هر گروهي به آنچه نزد خود پسنديدند دلخوش گشتند. (53) |
| فَذَرْهُمْ فِي غَمْرَتِهِمْ حَتَّىٰ حِينٍ (54) |
| پس بگذار که اين بي‌خبران در جهل و غفلت خود به سر برند تا هنگامي معين (که روز مرگ و قيامت باشد). (54) |
| أَيَحْسَبُونَ أَنَّمَا نُمِدُّهُمْ بِهِ مِنْ مَالٍ وَبَنِينَ (55) |
| آيا اين مردم کافر مي‌پندارند اين که ما آنها را مدد به مال و فرزندان مي‌کنيم، (55) |
| نُسَارِعُ لَهُمْ فِي الْخَيْرَاتِ ۚ بَلْ لَا يَشْعُرُونَ (56) |
| براي آن است که مي‌خواهيم در حق ايشان مساعدت و تعجيل به خيرات دنيا کنيم؟ (نه چنين است) بلکه (براي امتحان است و) آنها نمي‌فهمند. (56) |
| إِنَّ الَّذِينَ هُمْ مِنْ خَشْيَةِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ (57) |
| همانا آن مؤمناني که از خوف خدا ترسان و هراسانند. (57) |
| وَالَّذِينَ هُمْ بِآيَاتِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ (58) |
| و آنان که به آيات خداي خود ايمان مي‌آورند. (58) |
| وَالَّذِينَ هُمْ بِرَبِّهِمْ لَا يُشْرِكُونَ (59) |
| و آنان که هرگز به پروردگارشان مشرک نمي‌شوند. (59) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |