| سوره 23 | سوره مبارکه المؤمنون | صفحه 345 |
|
| مَا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا يَسْتَأْخِرُونَ (43) |
| هيچ امّتى نه از اجل خود پيشى مى‌گيرد و نه باز پس مى‌ماند. (43) |
| ثُمَّ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا تَتْرَىٰ ۖ كُلَّ مَا جَاءَ أُمَّةً رَسُولُهَا كَذَّبُوهُ ۚ فَأَتْبَعْنَا بَعْضَهُمْ بَعْضًا وَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِيثَ ۚ فَبُعْدًا لِقَوْمٍ لَا يُؤْمِنُونَ (44) |
| باز فرستادگان خود را پياپى روانه کرديم. هر بار براى [هدايت] امتى پيامبرش آمد، او را تکذيب کردند؛ پس [ما امتهاى سرکش را] يکى پس از ديگرى آورديم و آنها را مايه عبرت [و زبانزد مردم] گردانيديم. دور باد [از رحمت خدا] مردمى که ايمان نمى‌آورند. (44) |
| ثُمَّ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ وَأَخَاهُ هَارُونَ بِآيَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِينٍ (45) |
| سپس موسى و برادرش هارون را با آيات خود و حجتى آشکار فرستاديم، (45) |
| إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَاسْتَكْبَرُوا وَكَانُوا قَوْمًا عَالِينَ (46) |
| به سوى فرعون و سران [قوم] او، ولى تکبّر نمودند و مردمى گردنکش بودند، (46) |
| فَقَالُوا أَنُؤْمِنُ لِبَشَرَيْنِ مِثْلِنَا وَقَوْمُهُمَا لَنَا عَابِدُونَ (47) |
| پس گفتند: «آيا به دو بشر که مثل خود ما هستند و طايفه آنها بندگان ما مى‌باشند ايمان بياوريم؟» (47) |
| فَكَذَّبُوهُمَا فَكَانُوا مِنَ الْمُهْلَكِينَ (48) |
| در نتيجه، آن دو را دروغزن خواندند، پس از زمره هلاک‌شدگان گشتند. (48) |
| وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ (49) |
| و به يقين، ما به موسى کتاب [آسمانى] داديم، باشد که آنان به راه راست روند. (49) |
| وَجَعَلْنَا ابْنَ مَرْيَمَ وَأُمَّهُ آيَةً وَآوَيْنَاهُمَا إِلَىٰ رَبْوَةٍ ذَاتِ قَرَارٍ وَمَعِينٍ (50) |
| و پسر مريم و مادرش را نشانه‌اى گردانيديم و آن دو را در سرزمين بلندى که جاى زيست و [داراى] آب زلال بود جاى داديم. (50) |
| يَا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا ۖ إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ (51) |
| اى پيامبران، از چيزهاى پاکيزه بخوريد و کار شايسته کنيد، که من به آنچه انجام مى‌دهيد دانايم. (51) |
| وَإِنَّ هَٰذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاتَّقُونِ (52) |
| و در حقيقت، اين امّت شماست که امتى يگانه است، و من پروردگار شمايم؛ پس، از من پروا داريد. (52) |
| فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَيْنَهُمْ زُبُرًا ۖ كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ (53) |
| تا کار [دين]شان را ميان خود قطعه قطعه کردند [و] دسته دسته شدند: هر دسته‌اى به آنچه نزدشان بود، دل خوش کردند. (53) |
| فَذَرْهُمْ فِي غَمْرَتِهِمْ حَتَّىٰ حِينٍ (54) |
| پس آنها را در ورطه گمراهى‌شان تا چندى واگذار. (54) |
| أَيَحْسَبُونَ أَنَّمَا نُمِدُّهُمْ بِهِ مِنْ مَالٍ وَبَنِينَ (55) |
| آيا مى‌پندارند که آنچه از مال و پسران که بديشان مدد مى‌دهيم، (55) |
| نُسَارِعُ لَهُمْ فِي الْخَيْرَاتِ ۚ بَلْ لَا يَشْعُرُونَ (56) |
| [از آن روى است که] مى‌خواهيم به سودشان در خيرات شتاب ورزيم؟ [نه،] بلکه نمى‌فهمند. (56) |
| إِنَّ الَّذِينَ هُمْ مِنْ خَشْيَةِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ (57) |
| در حقيقت، کسانى که از بيم پروردگارشان هراسانند، (57) |
| وَالَّذِينَ هُمْ بِآيَاتِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ (58) |
| و کسانى که به نشانه‌هاى پروردگارشان ايمان مى‌آورند، (58) |
| وَالَّذِينَ هُمْ بِرَبِّهِمْ لَا يُشْرِكُونَ (59) |
| و آنان که به پروردگارشان شرک نمى‌آورند، (59) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |