| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 141 |
|
| ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ فَاعْبُدُوهُ ۚ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ وَكِيلٌ (102) |
| اين است (وصف) پروردگار شما، که جز او هيچ خدايي نيست، آفريننده هر چيز است، پس او را پرستش کنيد، و او نگهبان همه موجودات است. (102) |
| لَا تُدْرِكُهُ الْأَبْصَارُ وَهُوَ يُدْرِكُ الْأَبْصَارَ ۖ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ (103) |
| او را هيچ چشمي درک ننمايد و او همه بينندگان را مشاهده مي‌کند و او لطيف و نامرئي و (به همه چيز خلق) آگاه است. (103) |
| قَدْ جَاءَكُمْ بَصَائِرُ مِنْ رَبِّكُمْ ۖ فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ عَمِيَ فَعَلَيْهَا ۚ وَمَا أَنَا عَلَيْكُمْ بِحَفِيظٍ (104) |
| آيات الهي و کتب آسماني که سبب بصيرت شماست البته از طرف پروردگارتان آمد، پس هر کس بصيرت يافت خود به سعادت رسيد و هر کس که کور بماند خود در زيان افتاد، و من نگهبان شما نيستم. (104) |
| وَكَذَٰلِكَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ وَلِيَقُولُوا دَرَسْتَ وَلِنُبَيِّنَهُ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (105) |
| و اين چنين ما آيات قرآن را به انواع گوناگون بيان کنيم (تا وسيله هدايت شود) ولي عاقبت کافران نادان گويند: تو (اينها را) به درس آموخته‌اي! و تا آن را براي اهل دانش بيان کنيم. (105) |
| اتَّبِعْ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ (106) |
| اي پيغمبر هر چه از خدا به تو وحي شد از آن پيروي کن، که خدايي جز آن ذات يکتا نيست و از مشرکان روي بگردان. (106) |
| وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا أَشْرَكُوا ۗ وَمَا جَعَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا ۖ وَمَا أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ (107) |
| و اگر خدا مي‌خواست آنها شرک نمي‌آوردند، و ما تو را نگهبان ايشان نکرديم و تو وکيل آنها نيستي. (107) |
| وَلَا تَسُبُّوا الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَيْرِ عِلْمٍ ۗ كَذَٰلِكَ زَيَّنَّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّهِمْ مَرْجِعُهُمْ فَيُنَبِّئُهُمْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (108) |
| و (شما مؤمنان) به آنچه مشرکان غير از خدا مي‌خوانند دشنام ندهيد تا مبادا آنها از روي ظلم و جهالت خدا را دشنام دهند. اين چنين ما عمل هر قومي را در نظرشان زينت داده‌ايم، سپس بازگشت آنها به سوي پروردگارشان است و خدا آنان را به کردارشان آگاه مي‌گرداند. (108) |
| وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَئِنْ جَاءَتْهُمْ آيَةٌ لَيُؤْمِنُنَّ بِهَا ۚ قُلْ إِنَّمَا الْآيَاتُ عِنْدَ اللَّهِ ۖ وَمَا يُشْعِرُكُمْ أَنَّهَا إِذَا جَاءَتْ لَا يُؤْمِنُونَ (109) |
| و به خدا به سخت ترين سوگندهاي خود قسم ياد کردند که البته اگر آيتي بيايد ايمان آرند. بگو: آيات از طرف خداست، و شما مؤمنان چه مي‌دانيد؟ (و چگونه به گفته اين کافران مطمئن مي‌شويد؟ آنها همان مردم معاندند که) اگر آيتي هم آيد هرگز ايمان نمي‌آورند. (109) |
| وَنُقَلِّبُ أَفْئِدَتَهُمْ وَأَبْصَارَهُمْ كَمَا لَمْ يُؤْمِنُوا بِهِ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَنَذَرُهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ (110) |
| و ما دل و ديده اينان را چنانکه اول بار ايمان نياوردند اکنون نيز از ايمان بگردانيم و آنها را به حال طغيان و سرکشي واگذاريم تا در ورطه ضلالت فرومانند. (110) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |