| سوره 26 | سوره مبارکه الشعراء | صفحه 376 |
|
| مَا أَغْنَىٰ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يُمَتَّعُونَ (207) |
| آنچه را [چند سال] همواره از آن برخورداري مي يافتند [عذاب را] از آنان دفعنخواهد کرد، (207) |
| وَمَا أَهْلَكْنَا مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنْذِرُونَ (208) |
| و [مردم] هيچ شهري را نابود نکرديم مگر آنکه بيم دهندگاني براي آنان بود، (208) |
| ذِكْرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ (209) |
| براي اندرز دادن و اتمام حجت؛ و ما هرگز ستمکار نبوده ايم [که مردمي را بدون فرستادن پيامبر نابود کنيم.] (209) |
| وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ (210) |
| قرآن را شيطان ها نازل نکرده اند، (210) |
| وَمَا يَنْبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ (211) |
| و [نزول قرآن] سزاوار آنان نيست، و قدرت [وحي کردن چنين کتابي را] ندارند، (211) |
| إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ (212) |
| بي ترديد آنان از شنيدن [وحي الهي و اخبار ملکوتي] محروم و برکنارند. (212) |
| فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ (213) |
| پس با خدا معبودي ديگر را مپرست، که از عذاب شدگان خواهي شد. (213) |
| وَأَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ (214) |
| و خويشان نزديکت را [از عاقبت اعمال زشت] هشدار ده، (214) |
| وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (215) |
| و پر و بال [فروتني و تواضع] خود را براي مؤمناني که از تو پيروي مي کنند بگستر، (215) |
| فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ (216) |
| پس اگر تو را نافرماني کردند بگو: من از آنچه انجام مي دهيد، بيزارم؛ (216) |
| وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ (217) |
| و بر تواناي شکست ناپذير مهربان توکل کن، (217) |
| الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ (218) |
| هم او که تو را هنگامي که [براي عبادت] مي ايستي، مي بيند، (218) |
| وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ (219) |
| و گردش و حرکت تو را در ميان سجده کنندگان [مشاهده مي کند،] (219) |
| إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (220) |
| يقيناً او شنوا و داناست. (220) |
| هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَىٰ مَنْ تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ (221) |
| آيا شما را خبر دهم که شيطان ها بر چه کساني نازل مي شوند؟ (221) |
| تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ (222) |
| بر هر دروغ پرداز گنه پيشه اي نازل مي شوند، (222) |
| يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ (223) |
| که گوش [بر القائات و اغواگري هاي شيطان] مي سپرند، و بيشتر شيطان ها دروغگويند، (223) |
| وَالشُّعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ (224) |
| و [پيامبر، شاعر و خيال پرداز نيست، چون] شاعران [خيال پرداز] را [که حقايق را هجو مي کنند، و با مطالب بي اساس به واقعيات مي تازند] گمراهان، پيروي مي کنند. (224) |
| أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ (225) |
| آيا ندانسته اي که آنان در هر وادي [باطلي خيال پردازانه] حيران و سرگردانند؟ (225) |
| وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ (226) |
| و مطالبي مي گويند که خود عمل نمي کنند، (226) |
| إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيرًا وَانْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُوا ۗ وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ (227) |
| مگر آنان که ايمان آورده و کارهاي شايسته انجام داده اند و خدا را بسيار ياد کردند و پس از آنکه [با شعرهاي باطل دشمنان، هجويّات مشرکان و ياوه هاي کافران] مورد ستم قرار گرفتند [با شعرهاي توحيدي و اصيل و استوار خود] به انتقام گرفتن [از دشمن و دفاع از خويش] برخاستند، و کساني که ستم کرده اند، به زودي خواهند دانست که به چه بازگشت گاهي باز خواهند گشت؟! (227) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |