| سوره 40 | سوره مبارکه غافر | صفحه 469 |
|
| الْيَوْمَ تُجْزَىٰ كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ ۚ لَا ظُلْمَ الْيَوْمَ ۚ إِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ (17) |
| آن روز هر کس را همانند عملش جزا مى‌دهند و به کس ستمى نمى‌رود. و خدا زود به حسابها مى‌رسد. (17) |
| وَأَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَنَاجِرِ كَاظِمِينَ ۚ مَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ حَمِيمٍ وَلَا شَفِيعٍ يُطَاعُ (18) |
| از روز قيامت بترسانشان. آنگاه که دلها لبريز از اندوه، نزديک حنجره‌ها رسد. ستمکاران را در آن روز نه خويشاوندى باشد و نه شفيعى که سخنش را بشنوند. (18) |
| يَعْلَمُ خَائِنَةَ الْأَعْيُنِ وَمَا تُخْفِي الصُّدُورُ (19) |
| نظرهاى دزديده را و هر چه دلها نهان داشته‌اند، مى‌داند. (19) |
| وَاللَّهُ يَقْضِي بِالْحَقِّ ۖ وَالَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لَا يَقْضُونَ بِشَيْءٍ ۗ إِنَّ اللَّهَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ (20) |
| خدا به حق داورى مى‌کند. ولى کسانى که سواى او به خدايى مى‌خوانند هيچ داورى نتوانند، زيرا خدا مى‌شنود و مى‌بيند. (20) |
| ۞ أَوَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ كَانُوا مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ كَانُوا هُمْ أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَآثَارًا فِي الْأَرْضِ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ وَمَا كَانَ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَاقٍ (21) |
| آيا در زمين سير نمى‌کنند تا بنگرند که عاقبت پيشينيانشان چگونه بوده است؟ توانايى آنها و آثارى که در روى زمين پديد آورده بودند از اينان بيش بود. و خدا آنها را به کيفر کفرشان فرو گرفت و از قهر خداوندشان نگهدارنده‌اى نبود. (21) |
| ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانَتْ تَأْتِيهِمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَكَفَرُوا فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ ۚ إِنَّهُ قَوِيٌّ شَدِيدُ الْعِقَابِ (22) |
| اين بدان سبب بود که پيامبرانشان با دلايل روشن نزدشان آمدند، ولى انکار کردند، و خدا هم آنان را فرو گرفت. و خدا نيرومند است و به سختى عقوبت مى‌کند. (22) |
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِينٍ (23) |
| ما موسى را با آيات خود و حجتى آشکار فرستاديم، (23) |
| إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَقَارُونَ فَقَالُوا سَاحِرٌ كَذَّابٌ (24) |
| به سوى فرعون و هامان و قارون. و گفتند که او جادوگرى دروغگوست. (24) |
| فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْحَقِّ مِنْ عِنْدِنَا قَالُوا اقْتُلُوا أَبْنَاءَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ وَاسْتَحْيُوا نِسَاءَهُمْ ۚ وَمَا كَيْدُ الْكَافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَالٍ (25) |
| چون دين حق را از جانب ما بر آنها عرضه داشت، گفتند: پسران کسانى را که به او ايمان آورده‌اند بکشيد و زنانشان را زنده بگذاريد. و حيله‌سازى کافران جز در طريق تباهى نباشد. (25) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |