| سوره 37 | سوره مبارکه الصافات | صفحه 450 |
|
| فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ (103) |
| چون هر دو تسليم شدند و او را به پيشانى افکند، (103) |
| وَنَادَيْنَاهُ أَنْ يَا إِبْرَاهِيمُ (104) |
| ما ندايش داديم: اى ابراهيم، (104) |
| قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا ۚ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (105) |
| خوابت را به حقيقت پيوستى. و ما نيکوکاران را چنين پاداش مى‌دهيم. (105) |
| إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِينُ (106) |
| اين آزمايشى آشکارا بود. (106) |
| وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ (107) |
| و او را به ذبحى بزرگ بازخريديم. (107) |
| وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ (108) |
| و نام نيک او را در نسلهاى بعد باقى گذاشتيم. (108) |
| سَلَامٌ عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ (109) |
| سلام بر ابراهيم. (109) |
| كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (110) |
| ما نيکوکاران را اينچنين پاداش مى‌دهيم. (110) |
| إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (111) |
| او از بندگان مؤمن ما بود. (111) |
| وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ (112) |
| او را به اسحاق، پيامبرى شايسته، مژده داديم. (112) |
| وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلَىٰ إِسْحَاقَ ۚ وَمِنْ ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِينٌ (113) |
| او و اسحاق را برکت داديم. و از فرزندانشان بعضى نيکوکار هستند و بعضى به آشکارا بر خود ستمکار. (113) |
| وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ (114) |
| ما به موسى و هارون نعمت داديم. (114) |
| وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ (115) |
| آن دو و مردمشان را از رنجى بزرگ نجات بخشيديم. (115) |
| وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ (116) |
| آنان را يارى داديم تا پيروز شدند. (116) |
| وَآتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَبِينَ (117) |
| و کتابى روشنگرشان داديم. (117) |
| وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ (118) |
| و به راه راست هدايتشان کرديم. (118) |
| وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْآخِرِينَ (119) |
| و نام نيکشان را در نسلهاى بعد باقى گذاشتيم. (119) |
| سَلَامٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ (120) |
| سلام بر موسى و هارون. (120) |
| إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (121) |
| ما نيکوکاران را اينچنين پاداش مى‌دهيم. (121) |
| إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (122) |
| آن دو از بندگان مؤمن ما بودند. (122) |
| وَإِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (123) |
| و الياس از پيامبران بود. (123) |
| إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ (124) |
| به مردم خود گفت: آيا پروا نمى‌کنيد؟ (124) |
| أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ (125) |
| آيا بَعل را به خدايى مى‌خوانيد، و آن بهترين آفرينندگان را وامى‌گذاريد؟ (125) |
| اللَّهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (126) |
| پروردگار شما و پروردگار نياکانتان، خداى يکتاست. (126) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |