| سوره 20 | سوره مبارکه طه | صفحه 313 |
|
| وَأَنَا اخْتَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِمَا يُوحَىٰ (13) |
| و من تو را برگزيده‌ام. پس به آنچه وحى مى‌شود گوش فرا دار. (13) |
| إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي (14) |
| خداى يکتا من هستم. هيچ خدايى جز من نيست. پس مرا بپرست و تا مرا ياد کنى نماز بگزار. (14) |
| إِنَّ السَّاعَةَ آتِيَةٌ أَكَادُ أُخْفِيهَا لِتُجْزَىٰ كُلُّ نَفْسٍ بِمَا تَسْعَىٰ (15) |
| قيامت آمدنى است. مى‌خواهم زمان آن را پنهان دارم تا هر کس در مقابل کارى که کرده است سزا ببيند. (15) |
| فَلَا يَصُدَّنَّكَ عَنْهَا مَنْ لَا يُؤْمِنُ بِهَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَتَرْدَىٰ (16) |
| آن کس که به آن ايمان ندارد و پيرو هواى خويش است، تو را از آن رويگردان نکند، تا به هلاکت افتى. (16) |
| وَمَا تِلْكَ بِيَمِينِكَ يَا مُوسَىٰ (17) |
| اى موسى، آن چيست به دست راستت؟ (17) |
| قَالَ هِيَ عَصَايَ أَتَوَكَّأُ عَلَيْهَا وَأَهُشُّ بِهَا عَلَىٰ غَنَمِي وَلِيَ فِيهَا مَآرِبُ أُخْرَىٰ (18) |
| گفت: اين عصاى من است. بر آن تکيه مى‌کنم و براى گوسفندانم با آن برگ مى‌ريزم. و مرا با آن کارهاى ديگر است. (18) |
| قَالَ أَلْقِهَا يَا مُوسَىٰ (19) |
| گفت: اى موسى، آن را بيفکن. (19) |
| فَأَلْقَاهَا فَإِذَا هِيَ حَيَّةٌ تَسْعَىٰ (20) |
| بيفکندش. به ناگهان مارى شد که مى‌دويد. (20) |
| قَالَ خُذْهَا وَلَا تَخَفْ ۖ سَنُعِيدُهَا سِيرَتَهَا الْأُولَىٰ (21) |
| گفت: بگيرش، و مترس. بار ديگر آن را به صورت نخستينش بازمى‌گردانيم. (21) |
| وَاضْمُمْ يَدَكَ إِلَىٰ جَنَاحِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاءَ مِنْ غَيْرِ سُوءٍ آيَةً أُخْرَىٰ (22) |
| دست خويش در بغل کن، بى‌هيچ عيبى، سفيد بيرون آيد. اين هم آيتى ديگر، (22) |
| لِنُرِيَكَ مِنْ آيَاتِنَا الْكُبْرَى (23) |
| تا آيتهاى بزرگ‌تر خود را به تو بنمايانيم. (23) |
| اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ (24) |
| نزد فرعون برو که سرکشى مى‌کند. (24) |
| قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي (25) |
| گفت: اى پروردگار من، سينه مرا براى من گشاده گردان. (25) |
| وَيَسِّرْ لِي أَمْرِي (26) |
| و کار مرا آسان ساز. (26) |
| وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسَانِي (27) |
| و گره از زبان من بگشاى. (27) |
| يَفْقَهُوا قَوْلِي (28) |
| تا گفتار مرا بفهمند. (28) |
| وَاجْعَلْ لِي وَزِيرًا مِنْ أَهْلِي (29) |
| و ياورى از خاندان من براى من قرار ده؛ (29) |
| هَارُونَ أَخِي (30) |
| برادرم هارون را. (30) |
| اشْدُدْ بِهِ أَزْرِي (31) |
| پشت مرا بدو محکم کن. (31) |
| وَأَشْرِكْهُ فِي أَمْرِي (32) |
| و در کار من شريکش گردان. (32) |
| كَيْ نُسَبِّحَكَ كَثِيرًا (33) |
| تا تو را فراوان ستايش کنيم. (33) |
| وَنَذْكُرَكَ كَثِيرًا (34) |
| و تو را فراوان ياد کنيم. (34) |
| إِنَّكَ كُنْتَ بِنَا بَصِيرًا (35) |
| که تو بر حال ما آگاه بوده‌اى. (35) |
| قَالَ قَدْ أُوتِيتَ سُؤْلَكَ يَا مُوسَىٰ (36) |
| گفت: اى موسى، هر چه خواستى به تو داده شد. (36) |
| وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَيْكَ مَرَّةً أُخْرَىٰ (37) |
| و ما بار ديگر به تو نعمت فراوان داده‌ايم، (37) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |