| سوره 112 | سوره مبارکه الاخلاص (توحید) | صفحه 604 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ (1) |
| بگو: حقيقت اين است که خداوند يگانه است. (1) |
| اللَّهُ الصَّمَدُ (2) |
| خدا است که مقصود [همگان] است. (2) |
| لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ (3) |
| فرزند نياورده، و فرزند کسى نيست. (3) |
| وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أَحَدٌ (4) |
| و اَحَدى همپايه او نبوده و نيست. (4) |
| سوره 113 | سوره مبارکه الفلق | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ (1) |
| بگو: پناه مى برم به خداوندگارِ سپيده صبح. (1) |
| مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ (2) |
| از شرّ آنچه خلق کرده است; (2) |
| وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ (3) |
| و از شرّ شب ظلمانى آن گاه که درآيد; (3) |
| وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ (4) |
| و از شرّ زنان دمنده در گره ها [به جادوگرى]; (4) |
| وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ (5) |
| و از شرّ [هر] حسود، آن گاه که حَسَد ورزد. (5) |
| سوره 114 | سوره مبارکه الناس | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ (1) |
| بگو: پناه مى برم به خداوندگار مردم. (1) |
| مَلِكِ النَّاسِ (2) |
| به فرمانرواى مردم; (2) |
| إِلَٰهِ النَّاسِ (3) |
| به معبود مردم; (3) |
| مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ (4) |
| از شرّ وسوسه گر پنهانکار; (4) |
| الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ (5) |
| همان که در سينه هاى مردم وسوسه مى کند; (5) |
| مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ (6) |
| [وسوسه گر] از جنّيان باشد يا مردمان. (6) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |