| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 8 |
|
| وَإِذْ نَجَّيْنَاكُمْ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ يُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَكُمْ وَيَسْتَحْيُونَ نِسَاءَكُمْ ۚ وَفِي ذَٰلِكُمْ بَلَاءٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَظِيمٌ (49) |
| و ]ياد کنيد[ وقتى را که شما را از فرعونيان نجات داديم که آن عذاب سخت را بر شما تحميل مى کردند; پسرانتان را سر مى بريدند و زنانتان را زنده مى گذاشتند و در اين، امتحانى بزرگ بود از جانب پروردگارتان. (49) |
| وَإِذْ فَرَقْنَا بِكُمُ الْبَحْرَ فَأَنْجَيْنَاكُمْ وَأَغْرَقْنَا آلَ فِرْعَوْنَ وَأَنْتُمْ تَنْظُرُونَ (50) |
| و ]ياد کنيد[ وقتى را که بخاطر شما آن دريا را شکافتم پس شما را نجات داديم و فرعونيان را غرق کرديم در حالى که شما ناظر بوديد. (50) |
| وَإِذْ وَاعَدْنَا مُوسَىٰ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَنْتُمْ ظَالِمُونَ (51) |
| و ]ياد کنيد[ وقتى را که با موسى چهل شب وعده گذاشتيم، سپس شما آن گوساله را ]معبود[ گرفتيد در حاليکه ظالم بوديد. (51) |
| ثُمَّ عَفَوْنَا عَنْكُمْ مِنْ بَعْدِ ذَٰلِكَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (52) |
| سپس شما را بعد از آن عفو کرديم باشد که سپاسگزارى کنيد. (52) |
| وَإِذْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَالْفُرْقَانَ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (53) |
| و ]ياد کنيد[ وقتى را که به موسى کتاب و فرقان داديم باشد که هدايت يابيد. (53) |
| وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ إِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أَنْفُسَكُمْ بِاتِّخَاذِكُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُوا إِلَىٰ بَارِئِكُمْ فَاقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ عِنْدَ بَارِئِكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ ۚ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (54) |
| و ]ياد کنيد[ وقتى را که موسى به قوم خود گفت: اى قوم من! همانا شما با بر گرفتن آن گوساله ]به پرستش[ بر خود ستم کرديد، پس به درگاه آفريننده خود توبه کنيد و ]با رياضت،[ نفس کشى نمائيد که اين نزد آفريننده شما برايتان بهتر است ]و شما به اين دستور عمل کرديد[ پس توبه شما را پذيرفت، همانا او بسيار توبه پذير و رحيم است. (54) |
| وَإِذْ قُلْتُمْ يَا مُوسَىٰ لَنْ نُؤْمِنَ لَكَ حَتَّىٰ نَرَى اللَّهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْكُمُ الصَّاعِقَةُ وَأَنْتُمْ تَنْظُرُونَ (55) |
| و ]ياد کنيد[ وقتى را که گفتيد: اى موسى! ما سخن تو را باور نمى کنيم تا اينکه خدا را آشکارا ببينيم، پس صاعقه شما را فرا گرفت در حاليکه شما نظاره مى کرديد. (55) |
| ثُمَّ بَعَثْنَاكُمْ مِنْ بَعْدِ مَوْتِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (56) |
| سپس شما را بعد از مردنتان برانگيختيم باشد که سپاسگزارى کنيد. (56) |
| وَظَلَّلْنَا عَلَيْكُمُ الْغَمَامَ وَأَنْزَلْنَا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَىٰ ۖ كُلُوا مِنْ طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ ۖ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَٰكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (57) |
| و ابر را بر شما سايبان ساختيم و منّ و سلوى ب شما نازل کرديم; بخوريد از غذاهاى دلپذيرى که به شما عطا کرده ايم. ]امّا آنان ناسپاسى کردند [و به ما ستم نکردند بلکه به خودشان ستم مى کردند. (57) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |