| سوره 80 | سوره مبارکه عبس | صفحه 585 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ (1) |
| چهره در هم کشيد و روى گردانيد; (1) |
| أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ (2) |
| که آن نابينا نزد وى آمد. (2) |
| وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ (3) |
| و چه چيز تو را آگاه مى سازد؟ شايد او [با شنيدن سخنت] پاک شود; (3) |
| أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرَىٰ (4) |
| يا متذکّر گردد و تذکّر سودش دهد. (4) |
| أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ (5) |
| امّا آن کس که خود را [از ارشاد] بى نياز مى بيند، (5) |
| فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّىٰ (6) |
| تو به او مى پردازى; (6) |
| وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ (7) |
| در حالى که پاک نشدن او، [گناهش] بر تو نيست. (7) |
| وَأَمَّا مَنْ جَاءَكَ يَسْعَىٰ (8) |
| و امّا آن کس که شتابان نزد تو آمد، (8) |
| وَهُوَ يَخْشَىٰ (9) |
| در حالى که [از خدا] مى ترسيد، (9) |
| فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ (10) |
| تو از او تغافل مى کنى. (10) |
| كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ (11) |
| چنين مکن; همانا اين آيات وسيله تذکّر است. (11) |
| فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ (12) |
| پس هر که بخواهد آن را به خاطر بسپارد. (12) |
| فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ (13) |
| [اين آيات] در صحيفه هايى ارجمند است; (13) |
| مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ (14) |
| که بلند مرتبه و پاکيزه اند. (14) |
| بِأَيْدِي سَفَرَةٍ (15) |
| در دست سفيرانى [قرار دارد] (15) |
| كِرَامٍ بَرَرَةٍ (16) |
| گرامى و نيکوکردار. (16) |
| قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَكْفَرَهُ (17) |
| مرگ بر اين انسان [سرکش] که چقدر کفران پيشه است! (17) |
| مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ (18) |
| او را خداوند از چه چيز آفريد؟ (18) |
| مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ (19) |
| او را از نطفه اى آفريد و برايش اندازه قرار داد. (19) |
| ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ (20) |
| سپس راه را براى او آسان کرد. (20) |
| ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ (21) |
| آن گاه او را بميراند و به قبرش برد. (21) |
| ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ (22) |
| بعداً هر وقت بخواهد وى را برمى انگيزد. (22) |
| كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ (23) |
| حقّا که هنوز آنچه را خدا به او فرمان داده به انجام نرسانده است. (23) |
| فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ (24) |
| پس انسان بايد به طعام خود نظر کند; (24) |
| أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا (25) |
| که ما آب (باران) را چنان که بايد فرو ريختيم، (25) |
| ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا (26) |
| سپس زمين را چنان که بايد شکافتيم، (26) |
| فَأَنْبَتْنَا فِيهَا حَبًّا (27) |
| و دانه در آن رويانديم، (27) |
| وَعِنَبًا وَقَضْبًا (28) |
| و درخت انگور و سبزيجات، (28) |
| وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا (29) |
| و درخت زيتون و خرما، (29) |
| وَحَدَائِقَ غُلْبًا (30) |
| و بوستان هاى پر درخت، (30) |
| وَفَاكِهَةً وَأَبًّا (31) |
| و ميوه و مرتع، (31) |
| مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (32) |
| که براى شما و براى دام هايتان مايه بهرهورى است. (32) |
| فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ (33) |
| پس وقتى که آن صيحه کر کننده در رسد; (33) |
| يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ (34) |
| روزى که آدمى از برادرش مى گريزد، (34) |
| وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ (35) |
| و از مادر و پدرش، (35) |
| وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ (36) |
| و از همسر و پسرانش، (36) |
| لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ (37) |
| هر فردى از آنان در آن روز گرفتارى اى دارد که براى او بس است. (37) |
| وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ (38) |
| چهره هايى در آن روز درخشان اند، (38) |
| ضَاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ (39) |
| خندان و شادمان اند. (39) |
| وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ (40) |
| و چهره هايى هستند که در آن روز بر آنها غبار [غم ]نشسته; (40) |
| تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ (41) |
| و سياهى [ذلّت] آنها را فراگرفته است. (41) |
| أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ (42) |
| اينان همان کافران بدکرداراند. (42) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |