| سوره 3 | سوره مبارکه آلعمران | صفحه 54 |
|
| يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ مَا عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُحْضَرًا وَمَا عَمِلَتْ مِنْ سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَيْنَهَا وَبَيْنَهُ أَمَدًا بَعِيدًا ۗ وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ ۗ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ (30) |
| [ياد کن ]روزى را که هر کسى هر کار خيرى انجام داده است آن را حاضر شده مى يابد و هر کار بدى انجام داده است دوست دارد که اى کاش ميان او و آن [کار بد ]فاصله اى دور بود و خدا شما را از [نافرمانى ]خودش برحذر مى دارد. و خدا به بندگانش بسيار مهربان است. (30) |
| قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ (31) |
| بگو: اگر خدا را دوست مى داريد از من پيروى کنيد تا خدا شما را دوست بدارد و گناهانتان را بر شما ببخشايد. و خدا آمرزگار و رحيم است. (31) |
| قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ ۖ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْكَافِرِينَ (32) |
| بگو: از خدا و رسول اطاعت کنيد، پس اگر روى گرداندند [بدانند که ]قطعاً خدا کافران را دوست نمى دارد. (32) |
| ۞ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَىٰ آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ (33) |
| همانا خدا آدم و نوح و خاندان ابراهيم و خاندان عمران را بر جهانيان برگزيد. (33) |
| ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ ۗ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (34) |
| نسلى که بعضى از آنان از بعضى ديگرند. و خدا شنوا و داناست. (34) |
| إِذْ قَالَتِ امْرَأَتُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مَا فِي بَطْنِي مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّي ۖ إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (35) |
| آنگاه که زن عمران گفت: پروردگارا! همانا من آنچه را که در شکم خود دارم نذر کردم که [براى خدمت معبد ]آزاد باشد پس از من قبول کن; بى شک تو خود شنوا و دانائى. (35) |
| فَلَمَّا وَضَعَتْهَا قَالَتْ رَبِّ إِنِّي وَضَعْتُهَا أُنْثَىٰ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا وَضَعَتْ وَلَيْسَ الذَّكَرُ كَالْأُنْثَىٰ ۖ وَإِنِّي سَمَّيْتُهَا مَرْيَمَ وَإِنِّي أُعِيذُهَا بِكَ وَذُرِّيَّتَهَا مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ (36) |
| پس وقتى که آن را بزاد گفت: پروردگارا! من آن را دختر زائيدم ـ و خدا به آنچه او زائيده بود داناتر بود، و پسر مانند اين دختر نبود ـ و همانا او را مريم نام نهادم، و او و نسلش را از شيطان رانده شده به پناه تو در مى آورم. ؟ (36) |
| فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَأَنْبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّا ۖ كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيْهَا زَكَرِيَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِنْدَهَا رِزْقًا ۖ قَالَ يَا مَرْيَمُ أَنَّىٰ لَكِ هَٰذَا ۖ قَالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ ۖ إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ (37) |
| پس پروردگارش او را با پذيرشى نيکو قبول کرد و با پرورشى نيکو او را پرورش داد، و زکريّا را سرپرست وى ساخت. هر بار زکريّا در محراب بر او در مى آمد نزد وى رزقى [ويژه ]مى يافت. [يک بار ]گفت: اى مريم! اين از کجا براى تو حاصل مى شود؟ گفت: اين از نزد خداست. همانا خدا به هر که بخواهد بى حساب عطا مى دهد. (37) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |