| سوره 3 | سوره مبارکه آلعمران | صفحه 54 |
|
| يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ مَا عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُحْضَرًا وَمَا عَمِلَتْ مِنْ سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَيْنَهَا وَبَيْنَهُ أَمَدًا بَعِيدًا ۗ وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ ۗ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ (30) |
| اى پيامبر ، ياد کن روزى را که هر کس هر کار نيکى کرده است ، هر چند اندک باشد ، آن را در برابر خود حاضر شده مى يابد ، و هر کار بدى کرده نيز چنين است ، و آرزو مى کند که ميان او و کار ناپسندش زمانى دراز فاصله بود . خدا شما را از کيفر خود بيم مى دهد و برحذر مى دارد ، چرا که او به بندگان خود رئوف است . (30) |
| قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ (31) |
| بگو : اگر خدا را دوست داريد ، از من پيروى کنيد و به آيينى که از جانب او آورده ام پاى بند باشيد ; در آن صورت خدا نيز شما را دوست مى دارد و گناهانتان را بر شما مى بخشايد ، و خداوند بسيار آمرزنده و مهربان است . (31) |
| قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ ۖ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْكَافِرِينَ (32) |
| بگو : خدا و پيامبر را اطاعت کنيد ; پس اگر روى برتافتند ، به کفر گرايش يافته اند ، و بدانند که خداوند کافران را دوست نمى دارد . (32) |
| ۞ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَىٰ آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ (33) |
| به يقين خدا آدم و نوح و خاندان ابراهيم و خاندان عمران را برگزيد و بر جهانيان برترى بخشيد . (33) |
| ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ ۗ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (34) |
| او نسلى را برترى داد که در فضايل و خصلت هاى پسنديده مانند يکديگرند ، و خدا شنونده سخنان و آگاه از راز دل هاست و مى داند چه کسانى درخورِ اين موهبت اند . (34) |
| إِذْ قَالَتِ امْرَأَتُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مَا فِي بَطْنِي مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّي ۖ إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (35) |
| آن گاه که همسر عمران گفت : پروردگارا ، من فرزندى را که در شکم خود دارم براى تو نذر کردم که او را در راه خدمت به تو آزاد بگذارم ، پس او را با رضايت از من بپذير که تو شنونده درخواست ها و دانا به راز دل هايى . (35) |
| فَلَمَّا وَضَعَتْهَا قَالَتْ رَبِّ إِنِّي وَضَعْتُهَا أُنْثَىٰ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا وَضَعَتْ وَلَيْسَ الذَّكَرُ كَالْأُنْثَىٰ ۖ وَإِنِّي سَمَّيْتُهَا مَرْيَمَ وَإِنِّي أُعِيذُهَا بِكَ وَذُرِّيَّتَهَا مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ (36) |
| پس چون فرزند خود را بزاد و دريافت که او دختر است ، از روى حسرت گفت : پروردگارا ، من آن را دختر زاييده ام . و خدا بهتر مى دانست که او چه زاييده است ، و پسرى که او براى خدمت در راه ما مى خواست مانند اين دختر نبود . آن گاه همسر عمران گفت : من او را مريم نام نهادم و او را براى خدمت در اختيار تو نهادم و او و نسلش را از شرّ شيطانِ رانده شده به تو پناه مى دهم . (36) |
| فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَأَنْبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّا ۖ كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيْهَا زَكَرِيَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِنْدَهَا رِزْقًا ۖ قَالَ يَا مَرْيَمُ أَنَّىٰ لَكِ هَٰذَا ۖ قَالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ ۖ إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ (37) |
| پس پروردگارش او را به طرزى نيکو پذيرفت و او را به طور پسنديده اى رشد داد ، و سرپرستىِ وى را برعهده زکريّا نهاد . هرگاه زکريّا در محراب عبادت بر مريم وارد مى شد ، نزد او رزقى مى يافت که در آن فصل انتظارش نمى رفت . گفت : اى مريم ، اين از کجا براى تو آمده است ؟ مريم گفت : اين از جانب خداست . خدا به هر که بخواهد روزى مى دهد ، بى آن که آن را براى او به شمار آوَرَد و عوضى از او درخواست کند . (37) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |