| سوره 39 | سوره مبارکه الزمر | صفحه 465 |
|
| أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِي لَكُنْتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ (57) |
| يا بگويد: اگر خدا مرا هدايت کرده بود از تقواپيشگان بودم. (57) |
| أَوْ تَقُولَ حِينَ تَرَى الْعَذَابَ لَوْ أَنَّ لِي كَرَّةً فَأَكُونَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ (58) |
| يا وقتى عذاب را مى بيند بگويد: اى کاش! براى من بازگشتى بود تا از نيکوکاران مى شدم. (58) |
| بَلَىٰ قَدْ جَاءَتْكَ آيَاتِي فَكَذَّبْتَ بِهَا وَاسْتَكْبَرْتَ وَكُنْتَ مِنَ الْكَافِرِينَ (59) |
| آرى همانا آيات من براى تو آمد پس آنها را تکذيب کردى و تکبّر ورزيدى و از کافران شدى. (59) |
| وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ تَرَى الَّذِينَ كَذَبُوا عَلَى اللَّهِ وُجُوهُهُمْ مُسْوَدَّةٌ ۚ أَلَيْسَ فِي جَهَنَّمَ مَثْوًى لِلْمُتَكَبِّرِينَ (60) |
| و روز قيامت آنان را که بر خدا دروغ بستند روسياه مى بينى، آيا براى متکبّران جايگاهى در جهنّم نيست؟ (60) |
| وَيُنَجِّي اللَّهُ الَّذِينَ اتَّقَوْا بِمَفَازَتِهِمْ لَا يَمَسُّهُمُ السُّوءُ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (61) |
| و خداوند کسانى را که تقواپيشه کرده اند همراه با کاميابى شان نجات مى دهد، در حالى که نه بدى به آنان مى رسد و نه غمگين مى شوند. (61) |
| اللَّهُ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ وَكِيلٌ (62) |
| خدا است آفريننده همه چيز و همو بر همه چيز نگهبان است. (62) |
| لَهُ مَقَالِيدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ اللَّهِ أُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (63) |
| کليدهاى آسمان ها و زمين فقط در دست او است و کسانى که به آيات خدا کفر ورزيدند اينان خود زيانکاران اند. (63) |
| قُلْ أَفَغَيْرَ اللَّهِ تَأْمُرُونِّي أَعْبُدُ أَيُّهَا الْجَاهِلُونَ (64) |
| بگو: پس آيا به من امر مى کنيد که غيرخدا را پرستش کنم اى جاهلان؟! (64) |
| وَلَقَدْ أُوحِيَ إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَلَتَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ (65) |
| و همانا به تو و به آنان که [از پيامبران] پيش از تو بودند وحى شده است که اگر شرک بورزى حتماً عمل تو تباه مى شود و به يقين از زيانکاران خواهى شد. (65) |
| بَلِ اللَّهَ فَاعْبُدْ وَكُنْ مِنَ الشَّاكِرِينَ (66) |
| پس [به شرک رو نياور] بلکه فقط خدا را پرستش کن و از شاکران باش. (66) |
| وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَالْأَرْضُ جَمِيعًا قَبْضَتُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَالسَّمَاوَاتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمِينِهِ ۚ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ (67) |
| و خدا را چنان که شايسته او است بزرگ نداشتند و حال آن که روز قيامت زمين يکسره در قبضه او است و آسمان ها پيچيده (لوله شده) در دستش، او منزّه است و برتر از آن که به وى شرک ورزند. (67) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |