| سوره 26 | سوره مبارکه الشعراء | صفحه 373 |
|
| إِنْ هَٰذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ (137) |
| اين [دعوت تو چيزى] جز روش پيشينيان نيست. (137) |
| وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ (138) |
| و ما گرفتار عذاب [که تو به آن تهديد مى کنى ]نخواهيم شد. (138) |
| فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (139) |
| پس او را تکذيب کردند و [ما] هلاکشان کرديم، بى شکّ در اين [حادثه] نشانه اى [بزرگ] وجود دارد، و بيشتر آنان مؤمن نبودند. (139) |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (140) |
| و همانا پروردگار تو آن عزّتمند و صاحب رحمت است. (140) |
| كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ (141) |
| قوم ثمود رسولان را تکذيب کردند. (141) |
| إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ (142) |
| آن گاه که برادرشان هود به آنان گفت: آيا تقوا پيشه نمى کنيد؟ (142) |
| إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (143) |
| همانا من براى شما فرستاده اى امين هستم. (143) |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (144) |
| پس از خدا پروا داشته باشيد و از من اطاعت کنيد. (144) |
| وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (145) |
| و من براى اين [رسالت] هيچ مزدى از شما طلب نمى کنم، مزد من جز برعهده خداوندگار جهانيان نيست. (145) |
| أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ (146) |
| آيا شما در آنچه در اين جا (دنيا) هست، ايمن رها خواهيد شد؟ (146) |
| فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (147) |
| در باغ ها و چشمه سارها، (147) |
| وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ (148) |
| و کشتزارها و نخلستان هايى که شکوفه هايشان نرم و لطيف است. (148) |
| وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ (149) |
| و از کوه ها با مهارت خانه هايى مى تراشيد. (149) |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (150) |
| پس، از خدا پروا داشته باشيد و از من اطاعت کنيد. (150) |
| وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ (151) |
| و از فرمان مسرفان اطاعت نکنيد. (151) |
| الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ (152) |
| همانان که در زمين فساد مى کنند و اصلاح نمى کنند. (152) |
| قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ (153) |
| گفتند: جز اين نيست که تو از آنانى که سخت سحر زده اند. (153) |
| مَا أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (154) |
| تو جز بشرى مانند ما نيستى، اگر راست مى گويى معجزه اى بياور. (154) |
| قَالَ هَٰذِهِ نَاقَةٌ لَهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْلُومٍ (155) |
| گفت: اين ناقه اى است [که شما خواستيد ]سهمى از آب براى او و سهم روز معيّنى براى شما است. (155) |
| وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ (156) |
| و آسيبى به او نرسانيد که عذاب روزى بزرگ شما را فرا مى گيرد. (156) |
| فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ (157) |
| پس ناقه را کشتند و به دنبال آن پشيمان شدند. (157) |
| فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (158) |
| آن گاه عذاب [موعود] آنان را فراگرفت، بى شک در اين [حادثه] نشانه اى [بزرگ] وجود دارد، و بيشتر آنان مؤمن نبودند. (158) |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (159) |
| و همانا پروردگار تو آن عزّتمند و صاحب رحمت است. (159) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |