| سوره 20 | سوره مبارکه طه | صفحه 319 |
|
| كَذَٰلِكَ نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنْبَاءِ مَا قَدْ سَبَقَ ۚ وَقَدْ آتَيْنَاكَ مِنْ لَدُنَّا ذِكْرًا (99) |
| 99 - بدين گونه خبرهايى از آنچه گذشته است بر تو حکايت مى کنيم و به راستى ياد کننده اى مهم (قرآن) را از نزد خود به تو عطا کرده ايم. (99) |
| مَنْ أَعْرَضَ عَنْهُ فَإِنَّهُ يَحْمِلُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وِزْرًا (100) |
| 100 - کسانى که از آن روى برتابند قطعاً روز قيامت بار عقوبتى سنگين را بر دوش خواهند گرفت. (100) |
| خَالِدِينَ فِيهِ ۖ وَسَاءَ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ حِمْلًا (101) |
| 101 - که هميشه در آن خواهند ماند و چه بد بارى روز قيامت خواهند داشت! (101) |
| يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ ۚ وَنَحْشُرُ الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ زُرْقًا (102) |
| 102 - روزى که در صور دميده مى شود و مجرمان را در آن روز نابينا محشور مى کنيم. (102) |
| يَتَخَافَتُونَ بَيْنَهُمْ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا عَشْرًا (103) |
| 103 - در ميان خودشان آهسته مى گويند: شما جز ده [روز] درنگ نکرده ايد. (103) |
| نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُولُونَ إِذْ يَقُولُ أَمْثَلُهُمْ طَرِيقَةً إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا يَوْمًا (104) |
| 104 - ما به آنچه مى گويند آگاه تريم، آن که ره يافته ترينشان مى گويد: جز يک روز درنگ نکرده ايد. (104) |
| وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْجِبَالِ فَقُلْ يَنْسِفُهَا رَبِّي نَسْفًا (105) |
| 105 - و از تو درباره کوه ها مى پرسند [در پاسخ ]بگو: پروردگارم آنها را به طور کامل خرد مى کند و برمى افشاند. (105) |
| فَيَذَرُهَا قَاعًا صَفْصَفًا (106) |
| 106 - پس آنها را [به صورت] دشتى هموار وامى گذارد. (106) |
| لَا تَرَىٰ فِيهَا عِوَجًا وَلَا أَمْتًا (107) |
| 107 - که در آن هيچ کجى و پستى و بلندى نمى بينى. (107) |
| يَوْمَئِذٍ يَتَّبِعُونَ الدَّاعِيَ لَا عِوَجَ لَهُ ۖ وَخَشَعَتِ الْأَصْوَاتُ لِلرَّحْمَٰنِ فَلَا تَسْمَعُ إِلَّا هَمْسًا (108) |
| 108 - در آن روز داعى [حق] را که هيچ انحرافى ندارد، پيروى مى کنند و صداها براى [خداى] رحمان فرو مى نشيند و جز صدايى آهسته [چيزى ]نمى شنوى. (108) |
| يَوْمَئِذٍ لَا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَرَضِيَ لَهُ قَوْلًا (109) |
| 109 - آن روز شفاعت سود ندارد، مگر [شفاعت ]کسى که [خداى] رحمان به او اجازه دهد و گفته او را بپسندد. (109) |
| يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يُحِيطُونَ بِهِ عِلْمًا (110) |
| 110 - آنچه پيش روى آنان و آنچه پشت سرشان است، مى داند و[لى] علم ايشان به او احاطه ندارد. (110) |
| ۞ وَعَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَيِّ الْقَيُّومِ ۖ وَقَدْ خَابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْمًا (111) |
| 111 - و چهره ها براى [خداى] حىّ قيّوم خاضع مى شوند و کسى که بار ظلمى بردارد قطعاً نااميد و محروم خواهد شد. (111) |
| وَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا يَخَافُ ظُلْمًا وَلَا هَضْمًا (112) |
| 112 - و هر که کارهاى شايسته انجام دهد و مؤمن باشد، نه از ستمى هراس خواهد داشت و نه از کاستنى [از حقّش]. (112) |
| وَكَذَٰلِكَ أَنْزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا وَصَرَّفْنَا فِيهِ مِنَ الْوَعِيدِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ أَوْ يُحْدِثُ لَهُمْ ذِكْرًا (113) |
| 113 - و بدين گونه آن را قرآنى [به زبان ]عربى نازل کرديم و در آن تهديدهاى گوناگون آورديم، شايد تقوا پيشه کنند يا براى آنان يادکردى پديد آورد. (113) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |