| سوره 20 | سوره مبارکه طه | صفحه 319 |
|
| كَذَٰلِكَ نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنْبَاءِ مَا قَدْ سَبَقَ ۚ وَقَدْ آتَيْنَاكَ مِنْ لَدُنَّا ذِكْرًا (99) |
| اين گونه بخشي از اخبار گذشته را براي تو بيان مي کنيم و بي ترديد ذکري [چون قرآن] از نزد خود به تو عطا کرديم. (99) |
| مَنْ أَعْرَضَ عَنْهُ فَإِنَّهُ يَحْمِلُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وِزْرًا (100) |
| کساني که از آن روي برگردانند، مسلماً روز قيامت وزر و وبال سنگيني بر دوش خواهند کشيد. (100) |
| خَالِدِينَ فِيهِ ۖ وَسَاءَ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ حِمْلًا (101) |
| در آن [وزر و وبال،] جاودانه اند و چه بد باري روز قيامت براي آنان خواهد بود. (101) |
| يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ ۚ وَنَحْشُرُ الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ زُرْقًا (102) |
| [آن] روزي که در صور دميده مي شود و گنهکاران را در آن روز، کبودچشم و نابينا محشور مي کنيم. (102) |
| يَتَخَافَتُونَ بَيْنَهُمْ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا عَشْرًا (103) |
| در ميان خودشان پنهاني و بسيار آهسته مي گويند: که [در برزخ] جز ده روز درنگ نکرده ايد. (103) |
| نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُولُونَ إِذْ يَقُولُ أَمْثَلُهُمْ طَرِيقَةً إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا يَوْمًا (104) |
| ما به آنچه مي گويند داناتريم، آن گاه که مُنصف ترينشان مي گويد: جز يک روز درنگ نکرده ايد، (104) |
| وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْجِبَالِ فَقُلْ يَنْسِفُهَا رَبِّي نَسْفًا (105) |
| و از تو درباره کوه ها مي پرسند، بگو: پروردگارم آنان را ريشه کن مي کند و از هم مي پاشد. (105) |
| فَيَذَرُهَا قَاعًا صَفْصَفًا (106) |
| پس آنها را به صورت دشتي هموار و صاف وامي گذارد، (106) |
| لَا تَرَىٰ فِيهَا عِوَجًا وَلَا أَمْتًا (107) |
| که در آن هيچ کژي و پستي و بلندي نمي بيني. (107) |
| يَوْمَئِذٍ يَتَّبِعُونَ الدَّاعِيَ لَا عِوَجَ لَهُ ۖ وَخَشَعَتِ الْأَصْوَاتُ لِلرَّحْمَٰنِ فَلَا تَسْمَعُ إِلَّا هَمْسًا (108) |
| در آن روز همه انسان ها دعوت کننده را که هيچ انحرافي ندارد [براي ورود به محشر] پيروي مي کنند و صداها در برابر [خداي] رحمان فرو مي نشيند و جز صدايي آهسته [چيزي] نمي شنوي. (108) |
| يَوْمَئِذٍ لَا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَرَضِيَ لَهُ قَوْلًا (109) |
| در آن روز شفاعت کسي سودي ندهد مگر آنکه [خداي] رحمان به او اذن دهد و گفتارش را [در مورد شفاعت از ديگران] بپسندد. (109) |
| يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يُحِيطُونَ بِهِ عِلْمًا (110) |
| [خدا] آنچه را [از احوال و اعمال بندگان] پيش روي آنهاست و آنچه را [از ثواب و کيفر] در آينده دارند، مي داند و آنان از جهت دانش به او احاطه ندارند، (110) |
| ۞ وَعَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَيِّ الْقَيُّومِ ۖ وَقَدْ خَابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْمًا (111) |
| و همه چهره ها در برابر [خداي] زنده قائم به ذات خاضع و فروتن مي شوند، و کسي که بار ظلم و ستمي با خود برداشت، مسلماً محروم و نااميد شود، (111) |
| وَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا يَخَافُ ظُلْمًا وَلَا هَضْمًا (112) |
| و هر که کارهاي شايسته انجام دهد، در حالي که مؤمن باشد، نه از ستمي [درباره حقّش] بيم و هراس خواهد داشت و نه از کاستي و نقصاني [در اجر و مزدش.] (112) |
| وَكَذَٰلِكَ أَنْزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا وَصَرَّفْنَا فِيهِ مِنَ الْوَعِيدِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ أَوْ يُحْدِثُ لَهُمْ ذِكْرًا (113) |
| و اين گونه آن را قرآني به زبان عربي [فصيح و گويا] نازل کرديم، و در آن هشدارها و تهديدهاي گوناگون آورديم، اميد است [از عقايد و آراي بي پايه و گناه و طغيان] بپرهيزند، يا براي آنان بيداري و هشياري پديد آورد. (113) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |