| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 190 |
|
| يُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُمْ بِرَحْمَةٍ مِنْهُ وَرِضْوَانٍ وَجَنَّاتٍ لَهُمْ فِيهَا نَعِيمٌ مُقِيمٌ (21) |
| پروردگارشان آنان را به رحمتى از جانب خود و به خشنودى [خويش ]و بوستان هايى که در آنها نعمتى پايدار دارند بشارت مى دهد. (21) |
| خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۚ إِنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ (22) |
| در حالى که جاودانه براى هميشه در آنها خواهند بود. همانا خداست که پاداشى بزرگ نزد او است. (22) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا آبَاءَكُمْ وَإِخْوَانَكُمْ أَوْلِيَاءَ إِنِ اسْتَحَبُّوا الْكُفْرَ عَلَى الْإِيمَانِ ۚ وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (23) |
| اى کسانى که ايمان آورده ايد! پدران و برادرانتان را ـ چنانچه کفر را برايمان ترجيح مى دهند ـ دوست نگيريد، و کسانى از شما که آنان را دوست بگيرند اينان خود ستمکارند. (23) |
| قُلْ إِنْ كَانَ آبَاؤُكُمْ وَأَبْنَاؤُكُمْ وَإِخْوَانُكُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ وَعَشِيرَتُكُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُمْ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّىٰ يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ ۗ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ (24) |
| بگو: اگر پدرانتان و فرزندانتان و برادرانتان و همسرانتان و خويشاوندانتان و اموالى که به دست آورده ايد و تجارتى که از کسادى آن مى ترسيد و مسکن هايى که به آنها خوشنوديد، نزد شما از خدا و رسول او و جهاد در راه وى محبوب ترند پس منتظر باشيد تا خدا فرمان خود را بياورد. و خدا مردم فاسق را هدايت نمى کند. (24) |
| لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّهُ فِي مَوَاطِنَ كَثِيرَةٍ ۙ وَيَوْمَ حُنَيْنٍ ۙ إِذْ أَعْجَبَتْكُمْ كَثْرَتُكُمْ فَلَمْ تُغْنِ عَنْكُمْ شَيْئًا وَضَاقَتْ عَلَيْكُمُ الْأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ ثُمَّ وَلَّيْتُمْ مُدْبِرِينَ (25) |
| همانا خدا شما را در موارد بسيارى يارى کرد و نيز در روز <حُنَين>; وقتى که کثرت جمعيتّتان شما را به شگفت آورده بود ولى اين هيچ کارى براى شما نکرد، و زمين با همه فراخى اش بر شما تنگ شد، سپس پشت کنان [از دشمن ]روى گردانديد. (25) |
| ثُمَّ أَنْزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَىٰ رَسُولِهِ وَعَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَأَنْزَلَ جُنُودًا لَمْ تَرَوْهَا وَعَذَّبَ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ وَذَٰلِكَ جَزَاءُ الْكَافِرِينَ (26) |
| آنگاه خدا سکينه و آرامش خود را بر رسولش و بر مؤمنان نازل کرد، و سپاهيانى را [از فرشتگان ]فرود آورد که شما آنها را نمى ديديد، و کسانى را که کفر ورزيدند [به دست شما] عذاب کرد. و اين است سزاى کافران. (26) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |