| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 190 |
|
| يُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُمْ بِرَحْمَةٍ مِنْهُ وَرِضْوَانٍ وَجَنَّاتٍ لَهُمْ فِيهَا نَعِيمٌ مُقِيمٌ (21) |
| اين گروه از مؤمنانند که پروردگارشان آنان را به رحمتى والا از جانب خويش و به خشنودى خود و بوستان هايى از بهشت که در آنها برايشان نعمتى پايان ناپذير است مژده مى دهد . (21) |
| خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۚ إِنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ (22) |
| در آن جا براى هميشه ماندگارند . مبادا اين وعده ها را بعيد بدانيد ، چرا که خداست که نزد او پاداشى بزرگ است . (22) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا آبَاءَكُمْ وَإِخْوَانَكُمْ أَوْلِيَاءَ إِنِ اسْتَحَبُّوا الْكُفْرَ عَلَى الْإِيمَانِ ۚ وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (23) |
| اى کسانى که ايمان آورده ايد ، اگر پدران و برادرانتان کفر را بر ايمان برگزيدند آنان را دوست خود و عهده دار کارهايتان قرار ندهيد و کسانى از شما که آنان را دوست خود گيرند و کارهايشان را به آنان بسپرند ستمکار خواهند بود . (23) |
| قُلْ إِنْ كَانَ آبَاؤُكُمْ وَأَبْنَاؤُكُمْ وَإِخْوَانُكُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ وَعَشِيرَتُكُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُمْ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّىٰ يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ ۗ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ (24) |
| اى پيامبر ، به آنان که ايمان آورده اند بگو : اگر پدران و پسران و برادران و همسران و خويشاوندانتان و اموالى که گرد آورده ايد و تجارتى که از کسادش بيم داريد و خانه هايى که آنها را خوش مى داريد ، نزد شما از خدا و پيامبرش و جهاد در راه او محبوب تر است و اينها مانع رفتن شما به جهاد شده اند ، منتظر باشيد تا خدا فرمان خود را اجرا کند ( مؤمنانى را جايگزين شما کند که خدا از هر چيزى براى آنان محبوب تر است و به بهترين وجه در راه او جهاد مى کنند ) و بدانيد که خداوند مردمى را که از مرز بندگى او خارج شوند ، به سوى پيامبر و يارى دين خدا هدايت نمى کند . (24) |
| لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّهُ فِي مَوَاطِنَ كَثِيرَةٍ ۙ وَيَوْمَ حُنَيْنٍ ۙ إِذْ أَعْجَبَتْكُمْ كَثْرَتُكُمْ فَلَمْ تُغْنِ عَنْكُمْ شَيْئًا وَضَاقَتْ عَلَيْكُمُ الْأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ ثُمَّ وَلَّيْتُمْ مُدْبِرِينَ (25) |
| قطعاً خداوند شما را در معرکه هاى فراوانى يارى کرده است ، و نيز در آن روز که در وادى « حُنَين » با مشرکان به کارزار پرداختيد ; آن گاه که کثرت افرادتان شما را شادمان ساخته بود به گونه اى که خدا را فراموش کرديد و به فراوانى لشکر خود اعتماد نموديد ، ولى آن سپاه عظيم کارساز نشد و هيچ خطرى را از شما دفع نکرد و در محاصره دشمن قرار گرفتيد و زمين با همه فراخى اش بر شما تنگ شد و سرانجام به دشمن پشت کرديد و گريختيد . (25) |
| ثُمَّ أَنْزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَىٰ رَسُولِهِ وَعَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَأَنْزَلَ جُنُودًا لَمْ تَرَوْهَا وَعَذَّبَ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ وَذَٰلِكَ جَزَاءُ الْكَافِرِينَ (26) |
| پس از آن ، خداوند آرامشى را از جانب خود بر پيامبرش و بر مؤمنانى که در آن معرکه ثابت قدم ماندند فرو فرستاد و لشکريانى را از فرشتگان که شما آنها را نديديد براى يارى شما نازل کرد و کسانى را که کافر شدند کيفر داد ، و اين است سزاى کفرپيشگان . (26) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |